- · انعكاس شكنجه در سياهچال هاي رژيم آخوندي
مصاحبه با آزاده عالميان ازفرانسه و يك زن زنداني سالهاي شصت در مورد شكنجه هاي رژيم
تلويزيون صداي آمريكا 29/5/1388: «مجري: خانم آزاده عالمي, دختر جواني هستند كه زماني كه كودك بودند همراه با مادرشان در زندان بودن. از دو سالگي زندان را تجربه كردند. درود بر شما آزاده عالمي در پاريس. اگر ممكن است بفرماييد در مورد آن شرايط كه شما زندان بوديد با مادرتان.
آزاده عالمي: ... خيلي درسها از توي آن چهارديواري ياد گرفتم هر چند كه بيرون را نمي ديدم ولي زنها و مبارزاني كه داخل آن زندان بودند به من خيلي چيزها ياد دادند و دوران سختي را كه مي گذراندم در واقع آنها با رزمشان و عزمشان و با مقاومتشان, پايداريشان براي من شيرين مي كردند. مثلاً وقتي كه مادرم را براي بازجويي و شكنجه به بيرون از سلول مي بردند آنها تمام كارشان اين بود كه با شعر خواندن, با سرگرم كردن من, من نتوانم صدايي يا صحنه يي چيزي بشنوم يا ببينم. به هر صورت وقتي مادرم برمي گشت خوب اين طبيعي بود كه من متوجه مي شدم, هر چند كه سنم خيلي كم بود ولي بسيار خوب به خاطر دارم همه اين خاطرات را و باورتان نمي شود كه در آن لحظه ها من بودم كه بايد به مادرم دلداري مي دادم.
سؤال: يعني مي خواهي بگويي آزاده مي خواهي بگويي كه بعد از سالها زندان از كودكي, تجربه يي كه داري, فكر مي كني شكنجه يا اين كه وضعيتي كه در زندان بوده نتوانسته كه بر هدفي كه داشتيد خللي وارد بكند. يعني فكر مي كنيد شكنجه به نتيجه نرسيده.
جواب: آصلاً, به هيچ وجه. من مي خواستم قبل از اين اشاره كنم به دو عموي ديگرم كه دستگير شده بودند در سال شصت به نام هادي عالمي و رضا عالمي كه مجاهد بودند و تيرباران شدند و همينطور زن عموم به نام ليلا ابوالاحراري شيرازي كه متأسفانه باردار بود. اون پنج ماهه باردار بود كه رژيم آن را تيرباران كرد. در واقع از بدو اين رژيم, يعني از سال شصت كه اين سركوب را شروع كرد تا به امروز اينها ادامه دارد. ولي به هيچوجه, به هيچوجه اين سالها باعث نشد كه ترس در دل مردم بگذارد. برعكس, مادر من به مبارزه خودش ادامه داد و او الان توي شهر اشرف و در اعتصاب غذاست بيش از بيست و يك روز. واقعاً من مي خواهم به مردم ايران, به تمام اين جوانها بگم كه اصلاً نبايد ترسيد. و همه ما با هم هستيم و به هيچ وجه, ما در خارج كشور سعي مي كنيم كه صداي شما باشيم. افشا كنيم تمام بلاهايي را كه به سر شما مي آيد. چه از سال شصت تا چه امروز. واقعاً شما در داخل ايران مقاوم باشيد.
مجري: به تلفن ديگري برويم, زهره از اروپا پشت خط منتظرند... ديدگاه خودتان را بفرماييد در مورد شكنجه.
زهره: سلام مي گويم به شما, همينطور خانم كياني, من جديداً زندان نبودم, سالها پيش زندان بودم. و يك مسائلي بودش كه لازم ديدم كه اصلاً خيلي وقته پاي تلفن هستم. من وقتي دستگير شدم سال شصت و چهار بوده, در حالي كه من منظورم اين است كه بگويم اين از اول اين رژيم اين جور بوده. سال 59 همسر من را يكبار دستگير كردند, زماني كه لاجوردي آنجا دادستان بود و كچويي رئيس زندان اوين بود. شوهر من را در سال 59 زير شكنجه مثله كرده بودند. در حالي كه ما يك خونه يي گرو گذاشتيم و اين را آورديم بيرون, و بعدش ديگر هيچ فعاليتي به آن صورت نداشتيم در سال 64 من را همراه همسرم با سه تا بچه من دستگير كردند و همسر من را بعد از شكنجه بعد از 48 ساعت كشتند. بعد از اين كه ان را كشتند ده ما من را شكنجه مي كردند به من مي گفتند شوهرت گفته تو همه كاره يي و زير شكنجه مي خواستند از من اقرارهاي دروغ بگيرند. 21روز تمام بچه كوجك من, كوجكترين بچه من يك ماهه بودش, و من تازه زايمان كرده بودم آنها به قدري من را زير كابل و تي زده بودند كه من خيلي ببخشيد نمي توانستم خون را كنترل كنم از خودم اينقدر زياد من را شكنجه كرده بودند. كف پاهاي من به قدري خون مي آمد و چرك دلمه كرده بود اينها من را پاي برهنه مي بردند توي حياط اوين و هر روز با چشم بند من را سوار مي كردند روي برف مي گفتند راه برو. اينها چيزهايي بود, مسائلي بود كه و من شاهد بودم آنجا كه همسر من را با بطري آب جوش بهش به اصطلاح استعمال كردند. بطري آب جوش, خود لاجوردي اين كار را باهاش انجام داد و مسأله ديگري كه من مي خواستم بگم اينه كه بازجوي من آقاي شريعتمداري و اقاي متكي به نامهاي مستعار فاضل و فكور بودند. اين رژيم از اول اينجوري بوده...»
· 30 مرداد - کوشنر وزير خارجه فرانسه ، در صحبت تلفني از بيروت با روزنامه لوموند فرانسه «حضور جاسوسان خارجي باعث برهم خوردن نظم عمومي درايران نشده است…روشن است که غرب براي يک نسل کامل جوانان ايراني که تا کنون چيزي جز يک تئوکراسي نديده اند، جذابيتي دموکراتيک دارد. به نظرمن جنبش آنان عميق و واقعا تنها جنبشي درخاورميانه است که هدفي دموکراتيک دارد».«
