نوروز، جشن ماندگار

 

 

 

عبدالعلی معصومی ـ نوروز، جشن ماندگار

شنبه، ۲۹ اسفند ۱۳۸۸ / ۲۰ مارس ۲۰۱۰

   
نوروز، جشن ماندگار

عبدالعلی معصومی

شکوه ها را بنه، خیز و بنگر
               که چگونه زمستان سر آمد
جنگل و کوه در رستخیز است
                  عالم از تیره رویی در آمد
                              (نیما)
همه ساله وقتی «عالم از تیره روییِ» زمستان بیرون می آید و جنگل و کوه و صحرا، سبزینه پوش می شود، ایرانیان به جشن و شادیِ نوروزی می نشینند تا نکبتِ بیدادِ زمستان را از سراسر وجود و زندگی خود بشویند. نوروز جشنِ شستن پلیدی زمستان است و بیرون خزیدن از خود و تن سپردن به تاب و تپش و جوشش بهاران؛ جشن شادیهاست در طلیعه فرخنده بهار. پیش درآمد جشن نوروز، چهارشنبه سوری است که آن نیز با شادی و رقص و پایکوبی همراه است؛ جشن آتش افروزی و شادمانی و پریدن از فراز آتش برای رهیدن از زردرویی و پژمردگی؛ برای چیرگی بر سیاهی و تاریکی که از نشانه های آشکار اهریمن است
  هیچ کس نمی داند جشن آغاز سال نو، از چه زمانی پدید آمد؛ از زمانی که سرزمین آبایی ما، ایران نامیده شد، یا بسا بسا پیش تر از آن.
    در اسطوره های ایرانی، نوروز، روزی است که جمشید، نخستین شهریار ایران، به تخت شاهی نشست. جمشید شهریاری بود دادگر، که برای چیره شدن بر قهر طبیعت، رسم و آیینهای تازه یی را پی نهاد؛ هم او بود که وقتی اهریمن، بلای خشکسالی و قحطی را بر ایران زمین گسترد، با اهریمن چنگ در چنگ شد و پس از نبردی سخت و سنگین، بر او چیرگی یافت و «روی زمین از رنج بیاسود». این چیرگی در طلیعه بهار رخ داد و جشن نوروز به شادیِ این پیروزی برپاشد و « بزرگان به شادی بیاراستند  ـ می و جام و رامشگران خواستند».
   تاریخ بلعمی (ترجمه تاریخ طبری) درباره دادگستری جمشید می نویسد: «...  پس علما را گِرد کرد و از ایشان پرسید که چیست که این پادشاهی را برمن باقی و پاینده دارد؟ گفتند: داد کردن و در میان خلق نیکی، پس او داد بگسترد و علما را بفرمود که روز مظالم، من بنشینم،‌ شما نزد من آیید تا هر چه درو داد باشد،‌ مرا بنمایید تا من آن کنم.
 نخستین روز که مظالم بنشست، روز هرمزد (=روز اول هر ماه هرمزد خوانده می شد) بود از ماه فروردین پس آن روز را،‌ نوروز نام کرد. تا اکنون سنت گشت...»
نوشته اند که جمشید«... بفرمود گرمابه های بسیار ساختند و سیم و زر از معادن بر آوردند و دیبای ابریشمی بافتند...» 
 فردوسی در شاهنامه، به جز ساختن گرمابه و برآوردن سیم و زر از معادن؛ کشف راه و رسم درمان دردها؛  ساختن کشتی و به آب افکندن آن؛ نرم کردن آهن و ساختن خود و زره و جوشن از آن؛ نخ ریشتن و پارچه بافتن و از آن لباس فراهم آودن؛ خشت زدن و از گچ در کار بنا استفاده کردن را هم به جمشید نسبت می دهد. دست سازهای جمشیدشاه از زبان شاهنامه:
   ـ چو گرمابه و کاخهای بلند               چو ایران که باشد پناه از گزند
   ـ به چنگ آمدش چند گونه گهر          چو یاقوت و بیجاده و سیم و زر
    ـ پزشکی و درمان هر دردمند                در تندرستی و راه گزند
     ـ گذر کرد از آن پس به کشتی بر آب      ز کشور به کشور گرفتی شتاب
     ـ به فرّ کیی نرم کرد آهنا                  چو خود و زره کرد و چون جوشنا
       چو خفتان و تیغ و چو برگستوان           همه کرد پیدا به روشن روان
     ـ ز کتّن و ابریشم و موی قز                قَصَب کرد پر مایه دیبا و خز
      ـ بیاموختشان رشتن و تافتن            به تار اندرون پود را بافتن
      چو شد بافته، شستن و دوختن          گرفتند از و یکسر آموختن
       ـ بفرمود پس دیو ناپاک را              به آب اندرآمیختن خاک را
         هر آنچ از گِل آمد چو بشناختند    سبک، خشت را کالبد ساختند
         به سنگ و به گچ، دیو، دیوار کرد           نخست از برش هندسی کار کرد
      ضحاک (ماردوش)، که به بیدادگری و کشتار و آزار مردم، معروف است، پادشاهی جمشید را برانداخت و بر ایران چیرگی یافت و پس از این چیرگی، همه رسم و راههایی را که جمشید برای آسایش مردم پی افکنده بود، ازمیان برد و دست به بیداد و مردمکشی گشاد. دوران چیرگی ضحاک بر ایران از سیاه ترین روزگاران ایران زمین بود؛ دوران ماتم و سوگ و تیره روزی و ویرانگری. ضحاک که زاده ایران زمین نبود، بیم و باکی از ویرانی و نابودیِ سرزمین کیان نداشت.
    فریدون با همپشتی کاوه آهنگر و مردم داغدار ایران زمین در ماه مهر بر ضحاک شوریدند و  بر او چیره شد. دوباره  تخت شاهی به دست شهریاران ایرانی افتاد و جشن مهرگان به شادی این پیروزی برپا شد.
    از این رو، جشن نوروز و مهرگان دو جشن ملی و بسیار کهن است که هزاران سال است که  به شادیِ پیروزی جمشید و فریدون بر اهریمن و دست پروردگانش برپا می شود؛ یکی شادباشی است به فرخندگی به تخت نشستن نخستین شاه ایرانی و  پاگرفتن ایران و سربه هم دادنِ همه مردم این سرزمین در زیر یک پرچم؛ و دیگری جشنی است به شادی چیرگی بر ضحاک که از تبار ایرانیان نبود و چیرگیش را ایرانیان بر نمی تافتند. از این رو، تا ایران به جاست این دو جشن نیز پابرجا خواهند ماند و از باد و باران و توفان گزندی نخواهند دید.
اکنون هزاران سال است که ایرانیان با نوروز کدورتهای زمستانی را از دل و جان می شویند و «شور یکپارچگی» را، دوباره، برپا می کنند؛ همگی با هم بر سفره آبایی می نشینند و پیوند و خویشی و همگونگی، غبار غمها را از چهره ها می شوید و دلها به هم پیوند می خورد؛ پیوندی که ضحّاک ها و حجاج ها و تیمورها و خمینی ها را، که جز ویرانی ایران و نابودی ایرانیان، اندیشه یی در سر نپروردند،  تا بُن استخوان به وحشت می افکند و تب لرزه مرگ بر وجودشان جاری می کند.
نوروز، ایرانیان و مشتاقان آزادی و بهروزی ایران زمین را با گذشته های بسیار دور سرزمین آبایی شان پیوند می دهد و این امید را در دلها زنده می کند که این ملت تناور و رویین تن، همواره در سراسر تاریخ هزاران ساله اش، از زیر سهمگین ترین رنج و آزار و داغ و درد و کشتارها و بیخانمانیها، بی آن که کمر خم کند، گذرکرده و چون رودی همواره خروشان و تیزتاز از هر گذرگاه پرخوف و خطر گذشته و بر پیکرش اگرچه بسا زخم تیر و تازیانه و خنجرهاست امّا، همچنان، تیزگام و سخت سر و استوار، به پیش می تازد؛ نوروز یاد آرش ها، سیاوش ها و رستم ها را، باردیگر، در دلها زنده می کند؛ خاطره های سهمگین یورشهای اسکندر و حجّاج ها و غزها و مغولها را در پیش چشمانمان می رویاند و باز هم این امیدِ داغ را در دلها می پرورد که سرزمینی که کشتارهای تیمورها را از سرگذراند و از پای و پویه نماند، از ایلغار تازه میراثداران ضحاک و حجاج و تیمور و... درهم نخواهد شکست و این بار نیز روسیاهی را نصیب داعیه دارانی خواهد کرد که دین را دستمایه فریب و غارتگری و کشتار مردم کرده اند.
نوروز پرچم سرفرازِ بیمرگی ایران زمین است؛ نوروز به ما همواره این درس را می آموزد که:
      «باید که دوست بداریم یاران
      باید که چون خزر بخروشیم،
     فریادهای ما اگرچه رسا نیست،
     باید یکی شود.
    باید در هر سپیده البرز
    نزدیکتر شویم،
    باید یکی شویم.
   اینان هراسشان ز یگانگی ماست
   باید که سرزند طلیعه  خاور
   از چشمهای ما.
   باید که دوست بداریم یاران،
   باید که قلب ما
    سرود و پرچم ما باشد...»
 نوروز از روزگار آغازین تا امروز، همواره فریادگر این پیام است که زمستان بیداد، با تمام سنگینی و داغ و دردش، رفتنی است و بهار ایران نیز مانند بهاران طبیعت، سرانجام فراخواهد رسید:
بگذر این روزگار تلخ تر از زهر    بار دگر روزگار چون شکر آید

    

درس آتشين چهارشنبهسورى

درس آتشين چهارشنبهسورى
پيام بهآتشافروزان و نسل قيام
پيش بهسوى بهار آزادى

مسعود رجوي - رهبر مقاومت ايران

سلام و صد آفرين بهآتشافروزان چهارشنبهسورى! 

بهآنها كه تهديدها و شاخ و شانه كشيدن و فتوا و فيلمهاى هاليوودى «مرحمتى» از سوى ولىفقيه ارتجاع را بهسخره گرفتند. امروز و امشب از خانهها بيرون زدند و با رهنمود اشرفنشان  «بيا بيا!» در خيابانها بهاستقبال خطر شتافتند.
به آنها كه نشئه 22بهمن را از سر خامنهاى و مزدوران سپاه و بسيج و اطلاعات و انتظامى پراندند.
بهآنها كه دعوتهاى پياپى باندهاى مغلوب و توبهكار حكومت يزيدى براى حفظ آرامش و پرهيز از هرگونه «ساختارشكنى» و «هنجارشكنى» را با پاسخى آتشين، ارزانى خود آنها كردند.

بهپيشتازان سياسى و برندگان استراتژيكى قيام 88 در آخرين روزهاى سال،
بهآنها كه نشان دادند با دست خالى هم مىتوان بسيج سركوبگرانه فوقالعاده وهمچنين بساط سازش با ولايت و خيانت بهقيام ملت را درهم ريخت تا راه قيام و انقلاب دموكراتيك مردم ايران بهسوى بهاران آزادى گشوده شود.

آرى، شما زرديهاى صفوف قيام را براى ولىفقيه ارتجاع و سازشكاران باقى گذاشتيد، سرخيها را در چهارشنبه آتشين تماماً از آن خود ساختيد، براى خود درو كرديد و بذر افشان رويش دوباره قيام در سراسر ايران شديد.

تنور لاله كنون بر فروخت باد بهار…
بله نسل قيام «هنجارشكن» است.
هنجار «ناهنجار» نظام ننگ و نحوست را از صدر تا ذيل بهآتش مىكشد و درهممىكوبد
ساختار رژيم پليد ولايت را در تماميت آن سرنگون مىكند و سرانجام پرچم آزادى را بهاهتزاز در مىآورد.
اين هويت ما، طريقت ما و شرافت ماست.

تهديدها و شاخ و شانه كشيدنها (تلويزيون رژيم)

احمدى مقدم فرمانده نيروى انتظامى:
«چهارشنبه آخر سال را داريم كه بايد قاطعانه از حوادث اون روز پيشگيرى بشه… آتش سوزى راه بيفته اين رو به شدت معاونت عمليات بايد طرح ريزى بكنه بايد برخورد بشه…».

رادان جانشين فرمانده نيروى انتظامى:
«… ما در چهارشنبه آخر سال اجازه نخواهيم داد خيابانى، ميدانى، اتوبانى، شاهراهى، بخواد بسته بشه، تحت هر شرايطى اگر يك نفر بخواد براساس خودسريش براساس خودكامگيش، به اين ترافيك اضافه كنه، قطعاً با قهر پليس روبهرو مىشه…».

سرهنگ غنىلو معاون اجتماعى فرماندهى انتظامى تهران بزرگ:
«… قانون مجازات اسلامى ماده 618 و 675 صراحتاً قانونى كه اخيرالتصويبه، يعنى مال ساليان گذشته هم نيستش، صراحت داره چنانچه كسانى مزاحمت و خسارت از صدا گرفته تا آتشسوزى قيد مىكنه، نام مىبره، براى ديگران از لحاظ جانى، مالى، آبرويى، حيثيتى بهبار بيارند، از مجازاتى كه البته مصاديق رو ريز كرده، من دارم خيلى كلى مىگم، از 3ماه تا 3سال… چنانچه عناد و محاربهيى در كار نباشه كه اين بحثش چيز ديگرى است…».

سرهنگ گودرزى رئيس مركز فوريتهاى پليس 110:
«96نفر از فروشندگان عمده رو دستگير كرديم، 1088نفر از كسانى كه در اين رابطه بهصورت فعال كار مىكردند و دنبال سودجويى خودشون بودند، الان در زندانهاى كشور هستند كه ظرف چند روز گذشته دستگير شدند، 156دستگاه خودرو رو متوقف كردند…».

سرهنگ عباسعلى محمديان رئيس پليس آگاهى فرماندهى انتظامى تهران:
«… در يك ماه گذشته 7محموله مواد محترقه كه بهصورت قاچاق به تهران حمل شده بود كشف كرديم… مواد و وسايل و مواد غيرمجازى كه وارد كشور مىشه تا 10برابر ارزش سيف اون جريمه مىشه و مواد محترقه از جمله اين مواد غيرمجاز هست كه معمولاً يك چنين مجازات سنگينى در انتظار اونها هست…».

ساجدىنيا فرمانده نيروى انتظامى تهران بزرگ:
«… ما به هرحال با هنجارشكنان برخورد خواهيم كرد. اين رو من مىخواستم اشاره بكنم… قطعاً در اين رابطه هم برخورد لازم خواهد شد. برنامه داريم كه از ساعت 2بعدازظهر به بعد، روز سهشنبه تا ساعت 12شب از تردد موتور سيكلتها درسطح شهر جلوگيرى مىكنيم…».

توقيف 21تن مواد محترقه در دستمال كاغذى
تلويزيون رژيم: «معاون عمليات فرماندهى انتظامى تهران بزرگ، از كشف 21تن مواد محترقه قاچاق به دست نيروهاى آگاهى پليس تهران خبر داد…».

كشف 23تن مواد محترقه
تلويزيون رژيم: «فرمانده انتظامى تهران بزرگ از كشف 23تن مواد محترقه غيراستاندارد و 80هزار تن مواد محترقه دستساز خبر داد و گفت در اين رابطه تاكنون 88نفر دستگير شدند. سردار ساجدى نيا افزود برخورد قاطعانه پليس در انتظار فروشندگان و توزيعكنندگان مواد محترقه و هنجار شكنان است…».

كشوف73ميليون و 400هزار عدد انواع محترقه
تلويزيون رژيم: جانشين فرماندهى نيروى انتظامى اعلام كرد آمار كشتهها و كشفيات مواد محترقه طى چند روز گذشته افزايش يافت… و 73ميليون و 400هزار عدد انواع محترقه كشف شد. سردار رادان گفت تا بحال 21باند تهيه و توزيع مواد محترقه در كشور شناسايى و منهدم شده است

يكسال حبس، 74ضربه شلاق، قصاص
رحيمى كارشناس مسائل حقوق: (تلويزيون رژيم) : «در قانون مجازات ماده 618راجع به اخلال در نظم عمومى و ايجاد مزاحمت و سلب آسايش عمومى بحث كرده كه هر كس با هياهو و جنجال يا ارتكاب حركات غيرمتعارف موجب تعرض به افراد بشه يا موجب اخلال در نظم بشه يا موجب سلب آسايش عمومى بشه تا يكسال حبس و تا74ضربه شلاق داره… حتى ممكنه منتهى به قصاص هم بشه…».

تلويزيون رژيم: نمايش فيلمهاى سينمايى جذاب و ديدنى در آخرين سهشنبه سال 1388
1-فيلم «نقطه انهدام» شبكه3، ساعت 15. 30
2- «شكارچيان ذهن» شبكه4، ساعت 15. 45
3- «عصر يخبندان3» شبكه 2، ساعت 16. 10
4- «مسابقه»، شبكه يك، ساعت 17. 00
5- «آسترو» شبكه2: ساعت 17. 35
6- «اينديانا جونز و قلمرو جمجمه بلورين»، شبكه تهران، ساعت 19. 00
7- «پرواز» شبكه2، ساعت 19. 10
8- «نابودگر4» شبكه3، ساعت 21. 00
9- «فرود»، شبكه2، ساعت 23. 45
10- «جانسخت4» شبكه تهران ساعت 00. 40»
در آخرين سهشنبه سال 1388، شما را به تماشاى فيلمهاى جذاب و ديدنى شبكههاى سيما دعوت مىكنيم.
روابط عمومى سيما

خبرگزارى جمهورى اسلامى، پايگاه اطلاع رسانى ولىفقيه:
استفتا از رهبر معظم انقلاب درباره مراسم چهارشنبه آخر سال
سؤال: نظر جنابعالى در مورد چهارشنبهسورى چيست؟
جواب: علاوه بر آن كه هيچ مبناى شرعى ندارد، مستلزم ضرر و فساد زيادى است كه مناسب است از آنها اجتناب شود.

***

(شعارهاى ضدحكومتى و مرگ برخامنهاى مردم و جوانان بهپاخاسته در خيزش سراسرى چهارشنبهسورى در شهرهاى ايران)

***

ما را با آزادى و ايران و با يكصدهزار جاودانه فروغ آن، با ندا و ترانه وكيانوش و سهراب و ديگر شهيدان قيام، عهدى ديگر است كه تا جان در بدن داريم  «هواداران كويش را چو جان خويشتن داريم»

***

در دقايق پايانى شب هنوز از 37شهر گزارشهاى آتشبارى و شعارهاى مرگ بر خامنهاى همراه با دستگيرى مىرسد. از تهران، قزوين، كرج، شهركرد، اصفهان، شيراز، خرمآباد، نجفآباد، اهواز، كرمانشاه، كاشان، همدان، بروجرد، مشهد، گچساران، شهريار، اردبيل، سنندج، ايلام، اروميه، لاهيجان، كوهدشت لرستان، بهبهان، مريوان، جوانرود، بابلسر، بابل، رشت، تبريز، انديمشك، شاهينشهر، يزد، اسلامآباد، سرپل ذهاب، اراك، بيرجند و زنجان.

سلام بر دليران اشرفنشان و بىترس و بيم كه در شب تيره و تار ميهن، مشعل قيام آزادى بهدست گرفتهاند.
در حالىكه خامنهاى برخى «خواص» خود را مردود اعلام كرد تا آنها را بهمهميز توبه بكشد تا با يزيد زمانه باز بيعت كنند، در جنب پادگان سپاه در عشرتآباد، نسل قيام هنگام بهآتش كشيدن تصاوير منحوس او پاسخ مىدهد:
«خامنهاى رفوزه، توى آتيش مىسوزه!»

موتورهاى بسيجيان و مزدوران يكى پس از ديگرى بهآتش كشيده مىشود.
درگيرى و جنگ و گريز در همه جا ادامه دارد. جوانان شورشى با بهآتش كشيدن مراكز بسيج و تبليغات ضداسلامى و پرتاب نارنجك و بمبهاى صوتى و ترقه و فشفشه، كنترل برخى مناطق را براى ساعتهايى بهدست گرفتند. برخى مناطق حالت جنگى پيدا كرده است. اين بهترين تمرين و آمادگى براى قيام و قدوم ارتش آزادى است. اين بچهها همه پسانداز خود را در طبق اخلاص گذاشته، يا با قرض و قوله هر نارنجك صوتى را 20 تا 30هزار تومان مىخرند و بىمحابا پرتاب مىكنند.

خامنهاى حالا از سطلهاى زباله شهردارى هم مىترسد. مىترسد كه خودش با رژيمش بههمين سطلها روانه شود!
بازپرس جنايى ولىفقيه در تهران مىگويد كه توزيعكنندگان ترقه و فشفشه و وسايل معمول آتشبازى «بهعنوان قاچاقچيان اسلحه و مهمات شناخته مى‌شوند و بر اساس ماده2 قانون مجازات اسلامى تحت پيگرد قرار مى‌گيرند!»

از عجايب ديگر اينكه ديروز در خبرها آمده بود سپاه پاسداران «اتاق فكر» تشكيل داده است تا «در فضاى مجازى و رسانهيى حرف اول» را بزند! آخر سپاه بىكله و سركوب بىدنده و ترمز كجا و فكر و اتاق فكر كجا؟!

پاسدار بيگى، فرمانده اطلاعات سپاه ضد محمد، پشت بىسيم مىگويد كه تا ساعت 23 امشب مجموعاً 78 گزارش سرجمع درگيرى و اتفاقات تهران بزرگ را بهقرارگاه فرماندهى موسوم بهثارالله و ستاد مشترك سپاه فرستاده است. درگيريهاى تهران در 34نقطه شهر هنوز ادامه دارد: يوسفآباد، قلهك، تهران پارس، ميدان محسنى، خانىآبادنو، مصدق، رودكى، نظامآباد، اكباتان، صادقيه، ونك، هفتتير، شهرك غرب، هفتحوض نارمك، سعادتآباد، سبلان، ولنجك، سيدخندان، مجيديه شمالى، جواديه، خيابان شهناز، بولوار فردوس، شريعتى، پل كالج، جنتآباد، قصرالدشت، ميدان شوش، سلسبيل، ميدان كاج، اميرآباد، جيحون، گيشا، نياوران، كميل.

***

20روز قبل از چهارشنبهسورى، خامنهاى در 6اسفند با اقتباسى مضحك از فرهنگ و كلمات مقاومت ايران، از «هويت» و «مرزبندى» و «شاخص» هاى رژيم ولايت سخن گفت و با خط و نشان كشيدن براى سران و باندهاى مختلف رژيم، براى مقابله با چهارشنبهسورى و قيام بهآببندى سياسى يكايك آنها مبادرت كرد كه در ادامه مطلب بهآن مىپردازم.

چكيده حرف خامنهاى كه آن را با فكاهيأت دجالانه، منطبق با «مهندسى و هندسه الهى» توصيف كرد، اين بود كه به3شرط «جزء مجموعه اين نظام» بهشمار مىآييد، والاّ خود دانيد…

اول اينكه هويت نظام را كه قانون اساسى ولايتفقيه است قبول داشته باشيد و از گليم ولايت پا فراتر نگذاريد.

دوم اينكه در برابر كسانى كه خواهان سرنگونى رژيم ولايتفقيه هستند (علىالخصوص مجاهدين) مرزبندى «شفاف و صريح» داشته باشيد و در سركوب و كشتار آنان شراكت كنيد. در 31سال گذشته نيز اصل دعوا بر سر حفظ نظام يعنى بودن يا نبودن آن بوده است.

سوم اينكه از ولىفقيه در رديف خدا و پيامبرش اطاعت كنيد. شاخصى كه خامنهاى آن را  «اساس و مبناى نظام» ولايت دانست.

نكته مهم ديگر اينكه خامنهاى، آشكارا حسرت جنگ 8ساله را بر زبان آورد و با دريغ گفت كه در حال حاضر برخلاف زمان خمينى سرپوش و «حادثهيى مانند دفاع مقدس كه موجب غيرت و جوشش مردم و جوانان مىشد، وجود ندارد…».

تلويزيون رژيم اظهارات خامنهاى را در روز 6اسفند چنين نقل كرد:
«حضرت آيتالله خامنهاى رهبر معظم انقلاب اسلامى، صبح امروز در ديدار رئيس و اعضاى مجلس خبرگان، در سخنان مهمى نظام اسلامى را نظامى مبتنى بر اطاعت از پروردگار و نقشه و هندسه الهى خواندند و با اشاره به فتنه پس از انتخابات تأكيد كردند، مسأله اساسى حفظ هويت نظام و مرزها و شاخصهاى آن است و كسانى كه هندسه و هويت نظام را كه در قانون اساسى و حكميت و داورى قانون متبلور شده است، قبول دارند جزء مجموعه نظام بهشمار مىآيند؛ اما افرادى كه با حرف و عمل و تحريك، اين مبانى را زيرپا مىگذارند بهدست خودشان صلاحيت حضور در مجموعه عظيم نظام را از دست مىدهند. رهبر انقلاب اسلامى آيه شريفه أَطيعوا اللّهَ وَ أَطيعوا الرَّسولَ را اساس و مبناى نظام اسلامى دانستند…

حضرت آيتالله خامنهاى حفظ اصل نظام و مرزهاى هويتى آن را، چالش واقعى و اصلى… در 31سال اخير برشمردند…
رهبر انقلاب اسلامى اساس فتنه پس از انتخابات را، نفى آراى مردم، خدشه وارد آوردن بهحضور ملت و اتهام و تهمت بهنظام برشمردند و تأكيد كردند افرادى با ارتكاب اين گناه بزرگ حاضر نشدند در مقابل قانون، داور و شيوه داورى كه قانون تعيين كرده است تسليم شوند…

حضرت آيتالله خامنهاى مرزبندى شفاف و صريح با دشمنان نظام را از ديگر ضروريات حضور در رقابتهاى انتخاباتى خواندند و افزودند كمرنگ كردن مرزها، خطايى فاحش است و باعث سردرگمى مردم مىشود بنابراين بايد از مخالفان نظام اعلام برائت شود و مرزها كاملاًًًًًًًًًًًًًًًً روشن باشد…
ايشان موقعيت كنونى نظام را در موارد فراوانى بهمراتب بهتر از گذشته خواندند و خاطرنشان كردند امروز نفس گرم امام راحل عظيم الشأن در ميان ما نيست و حادثهيى مانند دفاع مقدس نيز كه موجب غيرت و جوشش مردم و جوانان مىشد وجود ندارد…

افرادى كه حاضر نيستند قانون و رأى اكثريت را قبول كنند و نقطه قوتى همچون انتخابات افتخارآفرين 40ميليونى را تبديل بهنقطه ضعف مىكنند، عملاً خود را از اين كشتى نجات خارج مىكنند و صلاحيت حضور در چارچوب نظام اسلامى را از دست مىدهند، كه از دست دادهاند. (تلويزيون رژيم ـ 6اسفند 88)

*********

دو روز قبل از اين، پاسدار احمدىنژاد در 4اسفند در بيرجند «به فرموده» ولىفقيه ارتجاع، براى تقلب و مصادره كردن انتخابات عراق در همان راستاى «قدس از طريق كربلا» بهعربده كشى عليه آمريكا و اسراييل پرداخت و گفت: «با تبليغات شديد، ضد صدام حمله كردند به بهانه اينكه مىخواهند صدام را ساقط كنند؛ آمدند كه بر چاههاى نفت عراق و منطقه ما مسلط بشوند، بعثيها را از كار بركنار كردند، تبليغات كردند، شعار دادند بالاخره صدام را اعدام كردند. همانها دوباره الان آمدهاند، مىخواهند بعثيها را تحميل كنند بر ملت عراق».

- «آمدند توى افغانستان يك بازى درست كردند بهنام 11سپتامبر و برجهاى دوقلو، خودشان آن كارها را ترتيب دادند و تنظيم كردند. معلوم بود كه آن يك طراحى از قبل است. اما با تبليغات كارى كردند كه همه دولتها، همه ملتها شروع كردند محكوم كردن اون حادثه و ابرازى همدردى با دولت و مردم آمريكا و همين را بهانه كردند براى حمله بهمنطقه، براى حمله بهافغانستان…».

- «من زنگ زدم بهرؤساى جمهور كشورهاى اطراف رژيم صهيونيستى، سؤال كردم چه خبر؟ اوضاع چطورى است؟ آنها هم توضيح دادند كه اين طورى است، آماده هستيم. من بهآنها عرض كردم، گفتم آماده باشيد خودتان را مجهز كنيد ماها دنبال اين حرفها نيستيم. اميدواريم كه آنها هم وسوسه نشوند چنين اشتباهى را مرتكب نشوند؛ اما آماده باشيد اگر يك بار ديگر اين جنايتكارها مرتكب خطا شدند، كارشان را تمام كنيد و اينها را ريشهكنشان بكنيد».

تلويزيون رژيم 6/12/1388
احمدىنژاد: «… خودشان يك بهانهيى درست كردند با تبليغات شديد ضد صدام، حمله كردند به بهانه اينكه مىخواهند صدام را ساقط كنند، آمدند كه بر چاههاى نفت عراق و منطقه ما مسلط بشوند، بعثيها را از كار بركنار كردند، تبليغات كردند، شعار دادند، بالاخره صدام را اعدام كردند، همانها دوباره الان آمدهاند مىخواهند بعثيها را تحميل كنند بر ملت عراق. آمدند توى افغانستان يك بازى درست كردند بهنام 11سپتامبر و برجهاى دوقلو، خودشان آن كارها را ترتيب دادند و تنظيم كردند. معلوم بود كه آن يك طراحى از قبل است. اما با تبليغات كارى كردند كه همه دولتها، همه ملتها شروع كردند محكوم كردن اون حادثه و ابرازى همدردى با دولت و مردم آمريكا و همين را بهانه كردند براى حمله به منطقه، براى حمله به افغانستان
… من زنگ زدم به رؤساى جمهور كشورهاى اطراف رژيم صهيونيستى، سؤال كردم چه خبر؟ اوضاع چطورى است؟ آنها هم توضيح دادند كه اين طورى است، آماده هستيم من به آنها عرض كردم گفتم آماده باشيد خودتان را مجهز كنيد، ماها دنبال اين حرفها نيستيم. اميدواريم كه آنها هم وسوسه نشوند چنين اشتباهى را مرتكب نشوند، اما اماده باشيد اگر يك بار ديگر اين جنايتكارها مرتكب خطا شدند كارشان را تمام كنيد و اينها را ريشه كنشان بكنيد…».

***

در روز 6اسفند همزمان با خط و نشان كشيدن خامنهاى، پاسدار احمدىنژاد، به سوريه رفته و بار ديگر شعر و شعار «قدس از طريق كربلا و عراق» و «مرگ قطعى» اسراييل را سر داد. احمدىنژاد گفت: 
- «اين بار همه ملتهاى منطقه، پيشاپيش اونها سوريه، ايران، لبنان، عراق و همه ملتها، در مقابل اونها خواهند ايستاد و ريشه اونها رو خواهند كند…».
- «خاورميانه جديد در راه است. خاورميانه بدون صهيونيستها و بدون مستكبران. اين وعده الهى است و انشاءالله محقق خواهد شد…».
- «بهخصوص ما با دولت سوريه در حقيقت يك تن واحد هستيم…».
پاسدار احمدىنژاد در حالىكه بهرسم لومپنى خود، هيلارى كلينتون را «مادر عروس» خطاب مىكرد، افزود: «اونها يك روز آرزو داشتند بر كل خاورميانه مسلط بشوند. حالا نه تنها مسلط نشدند، خودشان هم دارند اينجا، جا مى‌زنند، مىرند بيرون. همه حيثيت‌شون، هيبتشون رو، سلطه‌شون اينها دارند توى خاورميانه جا مىگذارند و فرار مى‌كنند. عصبانى هستند. خب حالا عصبانى باشند. پاسخ ما بهآنها اينه كه عصبانى باشيد از اين عصبانيت بميريد».

تلويزيون رژيم 6/12/1388
احمدىنژاد: «… اگر رژيم صهيونيستى بخواهد اشتباهات گذشته رو دوباره تكرار بكنه، اين منزله مرگ قطعى اون رژيم خواهد بود. اين بار همه ملتهاى منطقه، پيشاپيش اونها سوريه، ايران، لبنان، عراق و همه ملتها در مقابل اونها خواهند ايستاد. و ريشه اونها رو خواهند كند. دنيا هم بداند ملت ايران تا آخر در كنار دولت و ملت سوريه و مقاومت فلسطين خواهد ايستاد… اونها آرزوى خاورميانه بزرگ تحت سلطه صيهونيستها و مستكبران را داشتند، امروز آن آرزو به گور پيوسته است. اما من مىخوام به اونها بگم. خاورميانه جديد در راه است. خاورميانه بدون صهيونيستها و بدون مستكبران. اين وعده الهىست و انشاءالله محقق خواهد شد.
… به‌خصوص ملت سوريه، بهخصوص دولت سوريه كه ما در حقيقت يك تن واحد هستيم. همان‌طور كه به خوبى اشاره كردند يك خانواده هستيم.
… ما مىخواهيم توصيه اون خانم رو اجرا كنيم. گفتند فاصله‌تون رو حفظ كنيد. من مىخواهم بهشون بگم اصلاً فاصلهيى نيست كه بخواهيم فاصله رو حفظ كنيم. ما يك ضرب‌المثلى در فارسى داريم كسى كه حرف بىجا مىزنه و خارج از قد و قواره خودش صحبت مىكنه، بهش مىگيم يك كلام از مادر عروس… اونها يك روز آرزو داشتند بر كل خاورميانه مسلط بشوند. حالا نه تنها مسلط نشدند خودشان هم دارند اينجا، جا مى‌زنند مىرند بيرون. همه حثيتشون، هيبتشون، سلطه‌شون، اينها دارند توى خاورميانه جا مىگذارند و فرار مى‌كنند. عصبانى هستند. خب حالا عصبانى باشند. پاسخ ما به آنها اينه كه عصبانى باشيد از اين عصبانيت بميريد…».

*********

از طرف ديگر رفسنجانى كه تا همين اواخر از جانب رسانههاى باند خامنهاى تنزل رده يافته و «حجتالاسلام» خطاب مىشد، پس از تن دادن بهشرايط خامنهاى مجدداً در رسانههاى باند غالب، بهرتبه آيتاللهى ارتقا يافت. چه مىشود كرد كه سلسله مراتب «هندسه الهى» مانند نرخ نفت و دلار در نظام ولايت شناور است!

رفسنجانى در روز 4اسفند بهخبرگزارى پاسداران گفت:
«حضور گسترده مردم در راهپيمايى 22بهمن سبب بر همزدن برنامهريزى دشمنان نظام و خنثىسازى تبليغات منفى آنان، عليه ولايتفقيه و نظام شد…
نبايد مرز بين وفاداران بهانقلاب و ساختارشكنان مخدوش شود…
مرزبندى ميان وفاداران بهانقلاب و نظام و ساختارشكنان و كسانى كه مى‌خواهند در برابر ولايتفقيه بايستند، واقعى است و جعلى و قراردادى نيست…
ترديد ندارم همه وفاداران بهانقلاب و نظام اسلامى و اصول قانون اساسى مى‌خواهند كه اين مرزبندى رعايت شود و نبايد اجازه داد اين مرزبندى مخدوش شود.
امروز كسى غير از رهبرى نمى‌تواند محور حركت همدلى و همراهى باشد…
كسانى از ابتداى انقلاب اسلامى با اصل نظام مخالف بوده‌اند و اكنون نيز هستند و حتى ممكن است بر اثر زاد و ولد بيشتر هم شده باشند…
امروز تروريستهاى واقعى در دنيا حكومت مى‌كنند و از گروهى تروريست رسمى مانند منافقين حمايت و ما را متهم مى‌كنند. بايد در خصوص اين ترفند تبليغاتى دشمن هوشيار و مراقب بود و اجازه نداد از حرفهايى كه مى‌زنيم، بهنفع خود استفاده كنند.

رفسنجانى با اشاره بهكشورهاى عراق، افغانستان، يمن، غزه و لبنان و فعاليتهاى آمريكاييها در اين كشورها گفت: كارهاى آمريكا در اين كشورها ناكام ماند و آخرين ناكامى آنان نيز در عراق است كه خواستار وارد كردن اعضاى حزب بعث در مجلس اين كشور بودند كه با پايمردى ملت عراق در اين قضيه هم ناكام ماندند…».

رفسنجانى در همين روز با ادعاى  «ميدان دادن بهمجاهدين از سوى آمريكا و حضور آنان در پارلمان اروپا» گفت: «گاهى اوقات آنها (مجاهدين) از حرفهاى نسنجيده ما استفاده مى‌كنند و سند مى‌آورند» (خبرگزارى حكومتى ايلناـ 4اسفند 88).
اشاره رفسنجانى به «آتشفشانهايى» بود كه خودش در 19خرداد گذشته در نامهاش بهخامنهاى، او را از اين آتشفشانها پرهيز داده و نوشته بود: «آتش‌فشانهايى که از درون سينه‌هاى سوزان تغذيه مى‌شوند، در جامعه شکل خواهد گرفت که نمونه‌هاى آن را در اجتماعات انتخاباتى در ميدانها، خيابانها و دانشگاهها مشاهده مى‌کنيم».

***

اما زيادهخواهى ولىفقيه ارتجاع را بنگريد كه درست در شب چهارشنبهسورى دوباره بهگوش كشيدن از رفسنجانى مىپردازد تا حواسش را جمع نمايد و مبادا دست از پا خطا كند. رسانههاى رژيم در 24اسفند گزارش كردند:
«يک مقام وزارت اطلاعات، ضمن ايراد اتهامات مختلف بههاشمى رفسنجانى و خانواده وى در مورد کمکهاى انتخاباتى بهجنبش سبز، در دست داشتن تغيير قانون انتخابات و قصد کاهش اختيارات ولىفقيه ، جنبش سبز و رهبران آن را نيز مورد حمله قرار داد. اين مقام وزارت اطلاعات بدون اعلام نام هاشمى رفسنجانى و با رويکردى بهانتخابات دور نهم رياست جمهورى، ابتدائاً ادعا کرد: «در انتخابات نهم فرزند يکى از کانديداها بهرسانههاى خارجى مبالغى پول داد تا تبليغ کنند که اگر پدرش رأى بياورد، اختيارات رهبرى را کاهش خواهد داد، همين فرد براى هزينه انتخابات، از پيمانکارانى که با يک شرکت وابسته بهشرکت ملى نفت قرارداد داشتند، چندين ميليون دلار اخذ نموده و با سند سازى، بيش از 5ميليارد تومان از بودجه همان شرکت را در انتخابات هزينه کردند که اسناد و مدارک معتبرى در اين رابطه وجود دارد… قابل توجه آنکه پدر اين فرد از کل ماوقع اطلاع کافى دارد».

***

اكنون بهموسوى و استراتژى جديد او تحت عنوان «گسترش آگاهيها» مىپردازيم.
آقاى موسوى تا بخواهيد حفظ ظاهر مىكند و مىخواهد كماكان بهمخالفت با باند حاكم و ايستادگى در برابر آنها تظاهر كند. تا بخواهيد جملهپردازى مىكند و عبارات مطنطن بهكار مىبرد. اما وقتى نوشته او را در تماميتش سبك و سنگين مىكنيد مىبينيد كه هر چند از «بام خانه تا ثريا» را بهشما مىبخشد، اما «از صحن خانه تا لب بام» از آن ولايت است. در برابر «قاطر چموش لگد زن» ولايت، دقيقاً و تماماً ، چارچوب و مرزبنديهاى اصلى و اساسى خامنهاى را مراعات مىكند. با وسواس بسيار «آسته برو، آسته بيا» كار مىكند مبادا  «گربه شاخش بزند» ! «انگشترى كه رفته سوادش» از آن خامنهاى اما  «سجعى كه پر نگين شده انشا» از آن ماست!

در فرداى 22بهمن براى استمرار قيام در چهارشنبهسورى فراخوان داديم و گفتيم «با مرزبندى قاطع با خط انفعال و تسليمطلبى در برابر ولىفقيه ارتجاع، بايد جبهه تغيير و سرنگونى رژيم را تقويت كرد تا جناحهاى مغلوب نتوانند قيام را قفل كنند. درست بههمين خاطر، بايد فرصت چهارشنبهسورى را براى شعلهور كردن قيام برحق مردم ايران عليه ديكتاتورى و فاشيسم مذهبى مغتنم شمرد…».
در 6اسفند خامنهاى هندسه 3پايه خود را در بحث آموزشى (!) «هويت و مرزبندى و شاخص»، برا ى مؤمنان نظام ولايت ترسيم كرد.
دو روز بعد در 8اسفند، موسوى در سايت كلمه، «سجع پرنگين شده انشا» را با اعتراض شكيل و برحق به «راهپيمايى مهندسى شده 22بهمن» زير عنوان «گسترش آگاهيها، استراتژى اصلى جنبش سبز» عرضه مىكند.

***

گوش كنيد:
- حرف اول يك باج سبيل اساسى بهسپاه و نيروهاى انتظامى است و مىگويد: «حتى نيروهاى نظامى و انتظامى برادران ما هستند و مىدانيم که مجبور بهاعمال خشونت مىشوند» (طفلكيها چقدر مظلومند كه مجبور بهاعمال خشونت و شكنجه شدهاند!).

- حرف دوم اين است كه هر چند بهنفع كشور (يعنى رژيم) بود كه «در چارچوب نظام»،  «بهجاى سياستهاى سرکوب و پرکردن زندانها، سياست حمايت از ايجاد يک تشکيلات نيرومند» وجود مىداشت كه «بتواند چهرههاى مؤثر را دورهم گردآورد تا بهصورت آشکار و در چارچوب قانون اساسى کار را بهپيش ببرند»، اما چنين چيزى امكانپذير نيست و  «فعلاً منتفى است». باقى مىماند  «استفاده از فضاى مجازى (كه) معجزه كرده است» (كاش آثار اين معجزه را در 22بهمن و چهارشنبهسورى مىديديم!).

- حرف سوم كه يك  «نقطه كليدى» است «اجراى بدون تنازل قانون اساسى» است. (خداى بزرگ! با اجراى بدون تنازل «ولايت امر و امامت امت» طبق اصل پنجم قانون اساسى و «ولايت مطلقه امر و امامت امت» بر قواى مقننه و مجريه و قضائيه طبق اصل 57 قانون اساسى، چه چيزى فرق مىكند؟!).

- حرف چهارم اين است كه «دهها ميليون ايرانى… خواهان تغييراتى هستند که بهآنها مجال مىدهد با حاکميت بر سرنوشت خود، اين سرنوشت تحميلى از سوى کارگزاران بىکفايت را تغيير دهند» (بارك الله آقاى موسوى! لاكن، خود گويى و خود با اجراى بدون تنازل همين ولايت مطلقه، خندى؟!). آخر ما كدام را باور كنيم؟ از يك سو اذعان مىكند كه مردم ايران خواهان حاكميت بر سرنوشت خود هستند و از سوى ديگر باز هم همين قانون اساسى ولايتفقيه و اجراى بدون تنازل آن! آيا اين، حرف مفت نيست؟ اگر منظور آزادى مطبوعات و منع شكنجه و آزادى اجتماعات و احزاب است كه خمينى قانون اساسى ولايتفقيه خودش را با آنها بزك كرد. آخر، در 31سال گذشته در كدام روز اين مطالب اجرا شده؟ يا با وجود ولىفقيه امكان اجرا شدن داشته است؟!

- حرف پنجم موسوى اين است كه بهدرستى اذعان مىكند «ملت ما آگاه و رشيد است». پس ما با يك ملت آگاه و رشيد مواجه هستيم كه خواهان حاكميت بر سرنوشت خويش است. پس لطفاً بهما بگوييد ديگر «استراتژى گسترش آگاهى» چه صيغهيى است! با اينهمه، آقاى موسوى بر «گسترش آگاهى در سطح ملى بهعنوان مهمترين وسيله براى نيل بهپيروزى» تأکيد مىكند. بهنظر مىرسد سؤال اصلى اين ملت آگاه و رشيد اين باشد كه بگو ببينيم چگونه و از چه راهى بايد اين رژيم را سرنگون كرد و بهحاكميت دست يافت. آگاهى خيلى خوب است اما واللهالعظيم كه صورت مسأله و درمان درد، گسترش آگاهى نيست!

بوالعجب حرف ديگر موسوى كه لابد از آخوند خاتمى يا خود خامنهاى كپىبردارى كرده است،  «مردم سالارى دينى» است. (بار الها! اگر ما از طلا گشتن پشيمان شده و بخواهيم مرحمت فرموده ما را مس كنند؛ اگر مردم سالارى دينى را نخواهيم و بهمختصر مردم سالارى ساخته باشيم؛ چه كسى را بايد ببينيم؟ و بهكجا بايد عريضه بنويسيم؟ چرا مىخواهيد آگاهيهاى ما را بهحد مردم سالارى دينى گسترش بدهيد؟! بهخدا ما اينقدر «آگاهى» نمىخواهيم! قدرى عمل مردم سالارانه بدون سانديس مىخواهيم!)

- حرف ششم موسوى كه خواننده را يخ مىكند، اين است كه «هدف ما، تغيير در چارچوب نظام است» با اين حال «سبز بودن يعنى… خودخواه نبودن» بهاين معنى كه حتى «هدف آن نيست که اين تغييرات حتماًًًًًًًًًًًًًًًًً بهدست اين يا آن فرد صورت بگيرد» بلكه «كمهزينهتر» اين است كه «خود حاکميت بهسمت اين راهحلها  … پيش برود» (آه خداى بزرگ! كمكم داشتيم در چارچوب استراتژى گسترش آگاهيها بهعنوان مهمترين وسيله براى نيل بهپيروزى، آگاه مىشديم كه مىتوانيم در چارچوب ولايت مطلقه، بهمردمسالارى و دموكراسى برسيم، بعد فهميديم كه خودخواهى بد است و نبايد فكر كنيم كه حتماًًًًًًًًًًًًًًًًً اين كار را بايد خودمان انجام بدهيم. دست آخر هم ديديم كه كمهزينهتر اين است كه بسپاريم بهخامنهاى و برادرانمان در سپاه و بسيج و اطلاعات و پى كارمان برويم!) فقط مىمانند شهدا و مجروحان و زندانيان قيام و هزاران مصدوم و مضروب و شكنجه شده كه لابد بهخاطر فقدان همين آگاهى، بهجاى اينكه بسپارند بهحاكميت، خودشان دست بهكار شدند. اگر خودخواه نبودند، حتماًًًًًًًًًًًًًًًًً اينطور نمىشد…

- اما حرف هفتم و حرف اصلى موسوى، دو روز بعد از خط و نشان كشيدن خامنهاى، در انتهاى متن، درباره چهارشنبهسورى وموضعگيرى عليه فراخوان مقاومت است. موسوى مىگويد: «مهم آن است که اکنون قدمهايى برداشته شود که بهفرايند بهبود اوضاع دامن بزند». نتيجه اينكه «سبزها در هيچ برنامه هنجارشکنانه يا تخريبى که موجب اذيت و آزار مردم بشود شرکت نخواهند کرد…».

اولاً ، فرآيند بهبود اوضاع كه بايستى بهآن دامن زده شود، چيست و وعده كيست؟ كدام فرآيند؟ كدام بهبود؟ آويختن بهدامن و قباى چه كسى؟ بهازاى چه چيزى؟

ثانياً ، مگر تا بهحال ولىفقيه و باند غالب نبود كه ادعا مىكرد تظاهرات و راهپيمايى و اعتراضات و قيام بهخاطر آزادى «موجب اذيت و آزار مردم» مىشود؟ وام گرفتن اين حربه از ظالم عليه مظلوم، چرا و بهچه خاطر؟ آيا قيام 13آبان و قيام 16آذر و قيام عاشورا و 22بهمن و چهارشنبهسورى موجب اذيت و آزار چه كسى بوده است؟ «مردم» يا «ضد مردم» ؟ خلق يا ضدخلق؟ مظلوم يا ظالم؟ ستم كشيده يا ستمگر؟ كدام يك؟ پس چه شد آن گسترش آگاهى؟ يا للمسلمين اقتضاى آگاهى چيست؟ فرق جهل و آگاهى دركجاست؟ قضاوت كنيد.

بگو آقا جان ما اين كاره نيستيم و نبوديم و خلاصمان كن. بگو خواستيم بهخامنهاى برگ بزنيم و با «اعتقاد قلبى و التزام عملى بهولايتفقيه »، روى دوش خود او سوار شويم اما او همچنانكه حاجى خاتمى را لوله كرد و كنار زد، عذر ما را هم خواست.

بهراستى قباحت دارد كه آدم «هويت و مرزبندى و شاخص» پليد نظام ولايت را دربست بپذيرد و بگونهاى جنت مكان مردم و جوانان را از هر گونه «هنجار شكنى» و تخريب نظام برحذر بدارد و بگويد كه حتى ترقه و آتشبازى چهارشنبهسورى هم با «مشى سبز» ناسازگار است!
خبرگزارى آسوشيتد‌پرس امروز گزارش كرده است كه «هيچكدام از دو رهبر مخالفين يعنى ميرحسين موسوى و مهدى كروبى كه مخالف احمدى‌نژاد هستند براى تظاهرات امروز، سه‌شنبه فرانخوانده‌اند».
خبرگزارى فرانسه هم مىگويد: «موسوى از هواداران خود خواسته بود تا از چهارشنبهسورى براى راهاندازى گردهماييهاى ضددولتى استفاده نكنند و افراطگرايان را تحريك نكنند».

***

اما درس بزرگ چهارشنبه آتشين كه بهسوى بهار بزرگ آزادى راه مىگشايد، اين است كه بهرغم آببندى نظامى و امنيتى، بهرغم فيلم و فتوا، بهرغم آببندى سياسى نظام و باندهاى غالب و مغلوب و بهرغم همه دعوتهاى ذليلانه و سازشكارانه براى ممانعت از آتش و قيام و پرهيز از هر حركتى عليه رژيم، باز هم نسل آتشافروز قيام به‌پاخاست. مرعوب تنوره كشيدن ديو ولايت نشد. سينه سپر كرد. همچون مجاهدان اشرف در منتهاى شجاعت و دلاورى، رو بهدشمن كرد، «بيا، بيا» گفت. اصل طلايى «حداكثر تهاجم» را نصبالعين قرار داد و اين چنين كليد پيروزى را بهدست گرفت و در سراسر ايران زمين پرو بال بياراست. ثابت شد كه ولىفقيه طلسم شكسته، ديگر گرگ كاغذى است.

قيمت البته، همچون هميشه، سنگين و بسيار سنگين است. دستگيريها و احكام مجازات و اعدام در پيش است. تا بخواهيد عليه مجاهدين و مبارزين راستين توطئه مىكنند و برچسب مىزنند و ياوه خواهند گفت. اما ما از پيكرهاى خويش پلى براى آزادى و پيروزى خلقمان مىسازيم. ارتش آزادى اينچنين برپا مىشود و بهاران آزادى اينچنين فرا مىرسد. مقدم بهار بر آتشافروزان قيام و خلق قهرمان و اشرف آزادىستان مبارك و خجسته باد!

سلام بر خلق- سلام بر آزادى
رود خروشان خون شهيدان در پرتو مهر تابان مقاومت و آزادى ايران، ضامن پيروزى محتوم خلق ماست
مسعود رجوى
25اسفند

مقدم بهارآزادی برآتش افروزان قیام بر خلق قهرمان ایران وبر اشرفیان پایدار خجسته باد

سلسله آموزش براى نسل جوان در داخل كشور (قسمت چهاردهم)

استراتژى قيام و سرنگونى
اشرف كانون استراتژيكى نبرد
نقدينه بزرگ ملت درمبارزه آزادىبخش با رژيم ولايت
پيام به رزمندگان ارتش آزادى
و نيروهاى انقلاب دموكراتيك در سراسر ميهن اشغال شده
مسعود رجوى-اسفند 88
سلسله آموزش
براى نسل جوان در داخل كشور
(قسمت چهاردهم)

مسعود رجوي رهبر مقاومت ايران

اينكه گفتم خمينى از ورود مجاهدين حتى به همين خبرگان، به شدت مىترسيد، اصلاً مبالغه نبود، چه رسد به مؤسسان.
گردانندگان خبرگان ارتجاع، حتى از حضور خبرنگار نشريه مجاهد هم در جلسات خبرگان وحشت داشتند و ما پيوسته با ضرب و شتم خبرنگاران مجاهد در خبرگان مواجه بوديم.
از جمله در 25مهر 1358 خبرنگار «مجاهد» در مجلس خبرگان به‌شدت توسط پاسداران مورد ضرب و شتم قرار گرفت.
ساعتى بعد هم، بهشتى در مقام رئيس مجلس، با او ديدار و گفتگو كرد تا پيام خودش را از اين طريق به ما برساند!
گوش كنيد از روى نشريه مجاهد در همان زمان برايتان مىخوانم:
«… يكى از اين برادران خبرنگار، در دوران شاه نيز علاوه بر تحمل شكنجههاى چندين ساله، تا پاى اعدام هم رفته است. چيزى كه بنظر نمى‌رسد در سوابق افراد پاسدار و نمايندگان خبرگان، از صدر تا ذيل هيچ‌كدام، موجود باشد.
به هرصورت جاى بسى تاسف است كه در نظام حاكم چنين شيوههايى صريحاً محكوم نمى‌شود. در اين‌جا آن‌چه كه دستاندركاران چنين توطئههايى بايستى بدانند اين است كه صبر ملت بىپايان هم نيست، و براى هميشه در برابر تجاوز به حقوق خود دست روى دست نخواهد گذاشت، و اما شرح واقعه:
… چهارشنبه 25/7/58 پس از پايان جلسه رسمى مجلس خبرگان، هنگامى كه خبرنگاران «مجاهد» طبق معمول و همراه ساير خبرنگاران به قصد گفتگو با نمايندگان، عازم طبقه پايين شده بودند، پاسداران از ورود برادران ما به محوطه نمايندگان جلوگيرى مى‌كنند. در اين هنگام وقتى كه يكى از برادران ما علت را از پاسدار مسئول راهرو سؤال مى‌كند، ناگهان پاسدار مزبور بدون هيچ صحبتى به‌شدت وى را با مشت و لگد و سيلى مورد ضرب و شتم قرار مى‌دهد. در همين لحظه بقيه پاسداران هم فوراً بطرف او هجوم مى‌برند».

در اين هنگام يك خبرنگار ديگر مجاهد سر مىرسد و در همين حين «دكتر شيبانى وى را مشاهده مى‌كند و بلافاصله به پاسداران دستور مى‌دهد كه او را توقيف كنند. پاسداران نيز او را با خشونت در ميان گرفته و به اتاق ديگر مى‌برند. پس از نيم‌ساعت دكتر شيبانى به اتاق برادرى كه دستور توقيف او را داده بود رفته و مى‌گويد: ”تو نبايد در اين‌جا اعلاميه و يا روزنامه به كسى بدهى. خبرنگار ديگر نيز حق ورود به مجلس را ندارد“ . در اين‌جا برادر ما مى‌پرسد: مگر دادن روزنامه به كسى جرم است؟ پس چرا روزنامه‌هاى انقلاب اسلامى و جمهورى اسلامى آزادانه در مجلس پخش مى‌شود؟ دكتر شيبانى در جواب به او مى‌گويد: ”آخر اين‌جا، به روزنامه شما حساس هستند. حق نداريد به ديگران بدهيد“ . سپس گفت: ”شما آزاديد“ و به پاسداران دستور داد كه برادر ما را آزاد كنند. پاسداران ابتدا از اين كار امتناع كردند. و بالاخره پس از يكساعت برادر ما را نزد دكتر بهشتى بردند. پاسداران در اين هنگام قهرمانيهاى خود را براى يكديگر شرح مى‌دادند. يكى از آنها به ديگرى مى‌گفت: ”تا گفت چرا نبايد پايين بروم، محكم زدم توى گوشش! و وقتى به او لگد زدم ترسيدم كه از پنجره بيرون پرت شود“ .

سپس دكتر بهشتى به برادرى كه مضروب شده مى‌گويد: ”اين درست است كه دو برداشت در زمينه شناخت اسلام وجود دارد، اين مسألهاى نيست ولى چرا سازمان مجاهدين خلق حاضر نيست در مواضع خود تجديدنظر كند، و با ديگر گروههاى اسلامى كه همگى برادر هستند و مبارزه كردهاند متحد شود؟ … . من از شما مى‌خواهم كه اين پيام مرا و حرفهايم را به ساير برادرانتان در سازمان مجاهدين برسانيد…“ .
سپس دكتر بهشتى به برادر ما گفت: ”در حال حاضر يك برنامه تبليغاتى عليه شخصيتهايى مثل من راه افتاده است“ .

نشريه مجاهد در ادامه مىنويسد: «اگر هر كجاى اين ماجرا در پرده ابهام باشد، و دليل تمام اين حركات فاشيستى براى كسى معلوم نباشد، سخنان آقاى دكتر بهشتى در پايان، عمق قضيه و هدف همه اين حملات را روشن مى‌سازد. مسأله اين است كه در يك كلام ارتجاع با منطق و زبان خاص خودش مى‌خواهد به ما بگويد ”كوتاه بياييد“ . از موضع سياسى – ايدئولوژيكىتان دستبرداريد. انتقاد نكنيد، حرف نزنيد، اصلا خفه بشويد! مواضع ضدديكتاتورى، ضدارتجاعى و ضدانحصار طلبى خود را ترك نماييد! بگذاريد ما هر كار دلمان خواست بر سر اين انقلاب و اين خلق و مهمتر از همه مكتب و ايدئولوژى اسلام بياوريم!
اگر به شما حمله كردند، اگر مراكزتان مورد هجوم و محاصره قرار گرفت، اگر شما را دستگير و مضروب و شكنجه نمودند، اگر به شما تهمت و افترا زدند، هيچ نگوييد تا ”وحدت!“ حفظ شود!

اين جوهر و مضمون تمام اين حركات و سخنان است. نتيجه تمام اين صحبتها هم اين است كه: حال كه از مواضعتان كوتاه نمىآييد، ساكت و خفه نمى‌شويد، پس بخوريد! باز هم خواهيد خورد! باز هم اگر از عقايدتان دست نشوييد، ادامه دارد!…
اين نه اولين بار و نه آخرين بارى است كه خواهران و برادران ما اين‌چنين مورد حملات رذيلانه و موهن مشتى عناصر مغرض و مرتجع فاشيست قرار مىگيرند. ما از همان ابتدا دانسته بوديم كه پاسدارى از دستاوردهاى انقلاب و خون شهدا و دفاع از ايدئولوژى و شرفمان همه اين پيامدها و زجر و توهين را در پى خواهد داشت. اينها همه تاوان قاطعيتمان در مواضع سياسى-ايدئولوژيك خود و در عين حال بهاى لازمى هستند براى حراست انقلاب و سرفرازى اسلام راستين. در نهايت هم حقانيت و آينده تاريخى و سربلندى ما را در پيشگاه خدا و خلق تأمين خواهد كرد.

اما مسأله مهمى كه در اين‌جا بايستى با كسانى كه ما را به ”كوتاه آمدن“ و ”تخفيف“ در اصول دعوت مى‌كنند، مطرح نمود اينست كه ديگر چرا عوامفريبى مى‌كنيد و دم از ”وحدت“ مىزنيد؟ آخر ما كدام را باور كنيم، نصايح و موعظههاى شما را يا مشت و لگد و چماق را؟ چطور باور كنيم شما راست مى‌گوييد در حاليكه در همان موقع كه از ”وحدت“ با ”ديگر گروههاى اسلامى برادر“ سخن مى‌گوييد چند لحظه قبلاش برادرانمان مورد بيشرمانهترين حملات و فحاشىها قرار گرفتهاند؟

چرا براى يكبار هم كه شده اين حركات را رسماًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًً محكوم نمى‌كنيد؟ …
بنابراين اگر مسئولين مجلس و مقامات محترم، اين بار ديگر ضرب و جرح برادران ما را بحساب ”مردم!“ نمىگذارند، و اگر فىالواقع اين حركات را مضر براى وحدت مىدانند، براى يكبار هم كه شده آن را محكوم سازند و عاملين آن را طبق قانون به مجازات رسانند».

***

حالا كه اسم دكتر شيبانى آمد، صبر كنيد قبل از ادامه مطلب، چند جمله هم راجع به او بگويم تا بدانيد كه دجال لعين، چه كسانى را با چه سوابقى، روى نقطه ضعفشان انگشت گذاشت و با خود برد. مصاديق دردناك و تأسفبار خسرالدنيا و الاخره. ولى بلادرنگ بايد خاطرنشان كنم، نكاتى را كه براى اولين بار پس از 30-40سال مى‌گويم، فقط به فقط براى تجربهاندوزى و آموزش نسل جوان و نسل قيام است والا موضوعيت نداشت:

در فاصله سالهاى 50 تا 54، به جز شخص خمينى، همه آخوندها و سران و مهرههاى شناخته شده رژيم كنونى، مخصوصاً آخوندها و روحانيان و «آيات عظام» كه در زندان بودند، بدون استثناء از مجاهدين حرف شنوى و بهلحاظ سياسى تبعيت كامل داشتند. از عسگراولادى و لاجوردى گرفته تا آيتالله ربّانى و آيتالله انوارى و رفسنجانى و عزت سحابى و عباس شيبانى. چه رسد به افرادى مانند رجايى و بهزاد نبوى كه به نسبت اينها در مدارج بسيار پايينتر قرار داشتند. يكبار شهيد بزرگ بيژن جزنى كه در زندان شماره 3 قصر و بعداً در بند 6 هم اتاق بوديم، خصوصى به من گفت: راستى كه شاهكار كردهايد، مثل اين است كه اجنه و ديو را در شيشه كرده و در آن را بسته باشيد!

گفتم منظورت چيست؟
گفت تو نمىدانى، من از قبل با بعضى از اينها در زندان بودهام و آنها را مىشناسم. قبل از مجاهدين، اينها اصلاً اين‌طورى نبودند. الان را نگاه نكن كه مجاهدين با ما در يك كمون زندگى مىكنند و در حاليكه خودشان روزه هستند براى غيرمسلمانها كارگرى مىدهند و صبحانه و ناهار آماده مىكنند. اينها طبق شرع خودشان، ما را نجس و پاسبانها را به خودشان از ما نزديكتر مىدانستند (نقل به مضمون).

واقعاً هم من از سوابقى كه بيژن آن روز گفت بىخبر بودم. اما بعدها وقتى كه جريان راست ارتجاعى پس از كودتاى اپورتونيستهاى چپنما و متلاشى شدن مجاهدين سر برداشت، معنى آن را خوب فهميدم و به چشم ديدم. به چشم ديدم كه ساواكيها را بر مجاهدين ترجيح مىدهند و آنها را به خودشان از ما نزديكتر مىدانند. به چشم ديدم كه هم اپورتونيستهاى چپنما و هم تودهايها را صدبار بر ما ترجيح مىدهند و سرانجام در 4تير 59 خود خمينى به زبان اشهدش گفت كه دشمن اصلى او مجاهدين هستند. او گفت: «دشمن ما نه در آمريكا، نه در شوروى و نه در كردستان بلكه همين جا… در همين تهران است» (راديو و تلويزيون رژيم- 4تير 1359).

***

اما در آن زمان كه اين جماعت به استثناى شخص خمينى، در بيرون و داخل زندان از مجاهدين هوادارى مىكردند، تعدادى بودند كه بهراستى شيفته مجاهدين بودند.
يكى آيتالله انوارى بود كه مى‌گفتند در سال 1343 فتواى قتل حسنعلى منصور نخستوزير شاه را داده است كه البته خودش هيچ‌گاه اين را به ما نمىگفت. در سال 51 در زندان قصر مراسمى بهمناسبت عاشورا داشتيم كه همه زندانيان شركت كرده بودند. من هم يكى از سخنرانان بودم و تاريخچه صدر اسلام از رحلت پيامبر تا قيام عاشورا را بازگو كردم. بعد، همين آقاى انوارى گفته بود كه ديدگاهش بالكل نسبت به اسلام و مجاهدين عوض شده و تا بحال در تمام عمر خود، چنين درك و دريافتى از اسلام نداشته است…

نمونه ديگر آيتالله ربّانى شيرازى بود. يك بار در زندان قصر به او گفته بودم كه قرآن را بايد از نو به فارسى ترجمه كرد تا براى عموم قابل فهم شود. او بارها و بارها اين كار را از من پيگيرى مى‌كرد و مى‌گفت: آقا بياييد اين كار را با همديگر شروع كنيم و مشتركاً به ترجمه فارسى قرآن بپردازيم. اما من طفره مىرفتم چون ترديدى نداشتم كه تضادها و اختلافاتمان سرباز خواهدكرد. در سال 52 هم به اصرار مىخواست كه براى او كلاس اقتصاد از ديدگاه اسلام بگذارم و سرانجام من 10 جلسه با او بحث اقتصاد گذاشتم كه در حال قدم زدن در حياط بند 6 زندان قصر برگزار مىشد. در پايان براى ربانى هيچ سؤال و ابهامى باقى نماند و طبق نصوص قرآن و نهج البلاغه و سيره پيامبر و ائمه، مطلقاً به حقانيت و اصالت اسلام ضدارتجاعى و ضد بهرهكشى قانع و متقاعد بود.

در آن سالها دو نفر ديگر هم بودند كه به راستى در زندان شيفته مجاهدين بودند. يكى حاج عراقى بود و ديگرى دكتر عباس شيبانى. حاج عراقى كه بعداً در سال 58 توسط گروه فرقان ترور شد و بعد از بازگشت خمينى از پاريس در بسيارى از صحنهها با او بود، در آن سالها جزييات روابط خمينى با مظفر بقايى و حسن آيت از زمان نخست وزيرى مصدق ببعد را به تفصيل براى ما شرح مىداد. او بهخصوص در برابر سردار خيابانى و مجاهد خلق كاظم ذوالانوار بسيار خاضع بود و حرف شنوى داشت.

از شگفتيهاى روزگار اين بود كه پس از ضربه اپورتونيستهاى چپنما به مجاهدين و سربرداشتن جريان ارتجاعى راست كه عراقى و ربانى و انوارى را با خود برد و به ضديت با مجاهدين درغلتيدند، در زمستان 56روزى دراوين در اخبار تلويزيون به چشم ديديم كه انوارى و عراقى و عسكر اولادى كه اوهم قبلا به مجاهدين بسيار ابراز نزديكى وارادت مى‌كرد، سه بار شاهنشاه آريامهر را سپاس گفته و با فضاحت بر سوابق زندان خود مهر ندامت و پايان زدند. بعد هم كه خمينى سر رسيد، خمينى چى دو آتشه شدند.

اما دكتر عباس شيبانى كه بعداً عضو شوراى انقلاب خمينى، وزير كشاورزى و از سران حزب جمهورى اسلامى از آب درآمد، از همه به مجاهدين نزديكتر بود. از زمان دانشجويى در سالهاى 1335 به بعد بسيار فعال بود، بارها دستگير و زندانى شده و فرد مشهورى بود. اگر درست يادم مانده باشد يكسال كنفدراسيون دانشجويان درخارج كشور هم يك سال او را بهعنوان زندانى سياسى نمونه معرفى كرد.

شيبانى از سال 48 و 49 بهخاطر عنصر مبارزه جويانهاش، در ارتباط با بنيانگذاران شهيد سازمان قرار داشت و سمپاتى فوقالعادهاى نسبت به ما پيدا كرده بود. در سال 51 پس از دستگيرى به زندان قصر آمد. برادر همسرش، مجاهد شهيد محمد مفيدى هم از شهيدان تيرباران شده خودمان بود. در زندان شماره 3 قصر با «صفر خان» قديمىترين زندانى سياسى ايران، بيژن (جزنى) و موسى و شيبانى هم اتاق بوديم. در بند 6 زندان شماره 1 قصر نيز شيبانى با بيژن و موسى و من در يك اتاق بود. در سال 54 و 55 هم در اوين من و او هم اتاق بوديم. يك نمونه ندارم كه حتى يك بار، از ضوابط تشكيلات ما در داخل زندان تخطى كرده باشد. از آن‌جا كه از سالهاى قبل سابقه مبارزاتى داشت و نهضت آزادى را هم كهنه كرده بود، به راستى شيفته مجاهدين بود. او در زندان پزشك همه ما بود. بهخاطر رسيدگيهاى فوقالعاده پزشكى به خود من در زمان بيمارى و بهخصوص هر بار كه از بازجويى و شكنجهگاه كميته برمىگشتم، هميشه خجلتزده و ارادتمندش بودم. در مقابل آخوندها هم سفت و سخت از مصدق طرفدارى مى‌كرد.
در سالهاى زندان كارى نبود كه شيبانى و همسرش براى ما و خانوادههاى شهيدان انجام ندهند. از رساندن پيامها و خبرها تا كمك مالى و دارو و نيازمنديهاى صنفى زندانيان… .

از بابت سياسى و خط مشى مبارزاتى با ما هيچ زاويه و اختلافى نداشت. اما دستگاه ايدئولوژيكى خودش را داشت كه در اين زمينه با او در آتشبس بوديم. مثلاًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًً با وجوديكه خودش قهرمان شطرنج بود، چون مراجع شطرنج را شرعاً حرام كرده بودند، شطرنج بازى نمىكرد.
بعد از ضربه اپورتونيستها يكبار در حالت عصبانيت به من گفت اگر كار با من باشد و تو مانع نشوى، همه ماركسيستها را مىگذارم سينه ديوار. به او گفتم: دكتر، شوخى مى‌كنيد و عصبانى هستيد، آخر ما كه نبايد در برابر شهادت شريف واقفى و ساير برادرانمان توسط آنها، عكسالعمل نشان بدهيم. اما او قسم خورد كه حرفش جدى است…

دو سه سال بعد، در اواخر سال 57 بعد از آزادى از زندان، وقتى در خانهاش در تهران به ديدار او رفتم و البته نمىدانستم اكنون عضو شوراى انقلاب خمينى است. اين دكتر شيبانى ديگر آن هم سلول سابق نبود. در حزب جمهورى اسلامى و تحت امر بهشتى، در حاكميت غرق شده بود. گفتم دكتر، شما از زمان دانشجويى مصدقى سفت و سخت بوديد، حالا چه شده كه به حزب جمهورى اسلامى رفتهايد؟!
خويشتن نشناخت مسكين آدمى
از فزونى آمد و شد در كمى
خويشتن را آدمى ارزان فروخت
بود اطلس خويش، بر دلقى بدوخت
لعنت بر خمينى كه رجال ما را اين‌چنين شكار و درو مى‌كرد…

***

بحث درباره خبرگان ولايتفقيه بهجاى مؤسسان را، با نقل قسمتهايى از سرمقاله «مجاهد» در 30مهر 1358 به پايان مىبرم تا بدانيد كه مجاهدين در آن روزگار در بحبوحه تنوره كشيدن خمينى چه مى‌گفتند. همان خمينى كه با اشاره انگشت او «امت هميشه در صحنه» نعرههاى «مرگ بر منافق» سر مىدادند و هر روز بايد به اين خاطرمشت و چماق و گلوله مىخورديم. سينه سپر كردن در برابر خمينى و ولايتفقيه، آن هم ا ز موضع اسلام، كار هر كس نبود.
در آن زمان بهخصوص پس از گروگانگيرى، صدبار فراتر از همين تيغكشيها و فضاى رعب و وحشتى كه امسال پس از قيام عاشورا بهراه انداختند ، فضايى ساخته بودند كه نگو و نپرس.

لشكر كشى به كردستان ادامه داشت و خوزستان هم زير ضرب بود. پدر (طالقانى) در گذشته و بازرگان از دور خارج شده بود. نهضت آزادى ياراى دم زدن در مورد ولايتفقيه نداشت و شريك حاكميت بود. در روز رفراندوم تلويزيون رژيم داريوش فروهر را نشان مىداد كه زير بغل اللهيار صالح برجستهترين بازمانده جبهه ملى را گرفته و او را كشان كشان براى راى دادن به قانون اساسى ولايتفقيه پاى صندوق مىبرد. بنىصدر كه بعداً نخستين رئيسجمهور رژيم شد، مىنوشت كه اصلاً خودش يكى از هفت نفر نويسندگان اصل 110 (ولايت فقيه) در خبرگان بوده است.
آنها هم كه در انتخابات مجلس بررسى قانون اساسى در خبرگان با ما ائتلاف كرده بودند، هر يك «از گوشهاى فرا رفتند» و پاى تحريم و عدم شركت نيامدند.

شگفتا كه در آستانه رفراندم خبرگان و قانون اساسى ولايتفقيه، رهبران «كاركشته» حزب توده هر روز در پى ديدار با من و موسى بودند تا بلكه ما «جوانان ناپخته» را مانند «جوانان به خط آمده» اكثريتى در خط امام و در ديگ ولايت، پخته و سوخته نمايند! مى‌خواستند ما را هم مثل خودشان به رأى دادن به ديكتاتورى ولايتفقيه ترغيب و تشويق كنند و از هم سو شدن با «امپرياليسم آمريكا» پرهيز بدهند! البته ما هرگز ملاقات با رهبران حزب توده را نپذيرفتيم تا هم‌چنان انقلابى و سركش در برابر ارتجاع، باقى بمانيم. نگو كه روسها با «آنها (يعنى ديكتاتورى حاكم) بودند، نه با ما» ! بهخصوص كه شوروى در آستانه حمله و اشغال افغانستان بود و هواى خمينى را داشت. 12آذر روز رفراندم قانون اساسى ولايتفقيه در ايران بود وكمتر از يك ماه بعد در 6دى 1358 نيروهاى شوروى وارد افغانستان شدند.

***

«روحانيت شيعه بر سر دوراهى تاريخى
پيام مجاهدين به روحانيت مبارز:
اگر روحانيت امروز به مسئوليت تاريخى خود عمل نكند از صحنه تاريخ محو مىشود، ولى البته اسلام انقلابى هم‌چنان جاودان خواهد ماند
اولاً ، دراسلام برخلاف ساير اديان، قشر خاصى به نام كاهن يا موبد يا احبار و رهبان وجود ندارد كه انحصاراً مدعى روحانيت شده وبقيه مردم را غير روحانى و يا جسمانى! تلقى نمايد. زيرا كه اصولاً اينگونه تقسيم بنديها ازاسلام نيست.
«لكلّ مَذهَب رهبانيه وَرهبانيه امَتى الجهاد»
هرمذهبى رهبانيتى دارد ورهبانيت امت اسلام جهاد وپيكار است.

ثانياً ، فقيه بمعناى واقعى و قرآنى آن زمين تا آسمان با آنچه امروز درنظر عوام است تفاوت دارد. درفرهنگ عاميانه معمولاً بكسى فقيه گفته مىشود كه مسائل شرعيه و آن هم فروعات وجزئياتى ازقبيل طهارت ونجاست را براى مردم بازگومى‌كند. و يا آنها را دررسالهاى گردآورى كرده وعموماً از روى لباسش شناخته مى‌شود.
حال آنكه بمعنى دقيق كلمه فقيه بفرد صاحب فهم واستنباط ودريافت ازهرچيزى گفته مى‌شود. آن‌گاه وقتى اين توانائى فهم واستنباط درچهار چوب دين باشد، فرد فقيه، فقيه دردين ناميده مىشود. يعنى كسى كه دردين واصول و احكام آن صاحب فهم ودريافت بوده و بتواند مسائل مختلف آنرا پاسخگوباشد.

ملاحظه مىشود كه فقيه چيزى است بالاتر ازعالم. بعبارت ديگر هركس كه چيزى را مىداند نسبت به آن چيز عالم است. ولى معلوم نيست كه در آن فقيه هم باشد. چرا كه لازمه فقيه بودن، رسوخ دراعماق آن چيز وتوانائى پيگيرى و پياده كردن آن در شرايط مختلف است. درمثل شايد بتوانيم اين تفاوت را بتفاوت ميان كسى كه شناكردن بلداست، ولى معلوم نيست بتواند خود را از ميان امواج توفانزا بساحل برساند، با يك قهرمان چست وچالاك شنا تشبيه نمود كه درهرشرايطى مىداند چگونه گليم خود را ازآب بيرون بكشد. مثال بهتر مربوط به آن علمائى است كه وقتى درجنگ صفين سپاه معاويه قرآن را بر سر نيزه كرد بحرمت تقدس قرآن دست ازجنگ كشيده و فريب خوردند. حال اينكه على عليه السلام بارسوخ وتفقهى كه درايدئولوژى اسلام داشت فرمان داد تا قرآنها را بزير انداخته واز آلوده شدن آنها نهراسند… .

ازاين مثالها مى‌خواهيم نتيجه بگيريم كه فقيه واقعى كسى است كه با اشراف به جهان‌بينى توحيد ومكتب اسلام بتواند لااقل دراصول وكليات، اسلام را در زمان خود پياده كند. واينهم مستلزم برخوردارى ازديدگاههاى واقع بينانه اجتماعى، اقتصادى، سياسى و روانشناسى… است كه بسيارى از مدعيان امروزى آن از جمله بيخبرانند. وانگهى از اين مطلب صرفنظر مى‌كنيم كه آيا يك فرد تنها مى‌تواند جامع تمام شرايط مذكور در زمان حاضر كه علوم اين همه گسترش پيدا كردهاند باشد؟ …

بايد ديد محتوا ومضمون يك اصل در مرحله فعلى ازانقلاب درخدمت مبارزه رهايى بخش مردم است يانه؟ ؟
… واضحتر بگوئيم بايد ديد كه آيا از آنچه درعمل از اين اصل بيرون مىآيد استبداد تراوش مى‌كند يا آزادى؟
… به‌هرحال بر سرهمين موضوعات است كه اين روزها موافق و مخالف درگير شدهاند. موافقين ولايتفقيه كه وضعشان روشن است. در شرايط كنونى جامعهٴما بهرغم هرگونه حسن نيتى هم كه در آنها متصورباشد به‌هرحال از حرفشان چيزى بيشتر ازحاكميت سياسى روحانيان بيرون نخواهد آمد…

ما با روحانيت مبارزمان هشدارى تاريخى داريم، هشدارى كه بيگمان ازعمق ضمير تمام شهدا برمىخيزد.

مسأله بر سر عملكرد تاريخى روحانيت شيعه وسرنوشت آنست. درپس پرده ولايتفقيه، حقيقت اينست كه روحانيت شيعه براى نخستين بار پس از هزار وچندصدسال به حاكميت سياسى نزديك شده است. البته ما فعلاً دراين بحث از نمونههايى نظير اينكه شاه طهماسب اول نيزاختيار ولايت را از مجتهد باصطلاح جامع الشرايط زمانش كسب نموده وقدرت سياسى ومذهبى را يكجا حائز شد، صرفنظر مى‌كنيم. آرى مسأله اينست كه روحانيت شيعه با همه سوابق مبارزاتى تاريخى خود اكنون بر سر دوراهى آزمايش ايستاده است راه اول همان مذهب اعتراض وناخرسندى تكاملى است كه روحانيت مبارز را از يك سو باتودههاى محروم پيوند مىداد، واز سوى ديگربا دورى از جاذبههاى قدرت دربرابر ظلمه وحكام جور رودر رو مىنمود. راه دوم همان مسلك شناخته شده رضا و سازش است كه با دورشدن از واقعيات اجتماعى و خواستههاى انقلابى ومردمى آغاز شده وبه بيعت با استعمارگران وجاذبههاى قدرت منتهى مىشود. دررابطه با همين مسيردوم است كه مىبينيم زودتراز همه انقلابيون كشور ما زير تيغ قرار گرفته وبايستى انواع فشارها وتهمتها و شكنجهها راتحمل كنند. بگذاريد بپرسم در مقابل اين تيغهاى آخته ارتجاعى پس كجايند آن روحانيان آزاده وفقيهى كه تقيه را كنار گذاشته وزبان حقيقت ازنيام بركشند؟ شما كه يك عمرخلوص وشهامت على (ع) ها وحسين (ع) ها را تبليغ مى‌كنيد آيا نمىبينيد كه دراين مملكت به نام اسلام چه مى‌كنند؟ پس چرا سكوت كردهايد؟ آيا نمىبينيد كه نسل جديد انقلابى چگونه دارد به اسلام (كه شما گوشت وپوستتان را هم مرهون آن هستيد) بدبين مىشوند؟ شما چگونه مى‌توانيد تضمين كنيد كه ازاينگونه ولايتفقيه استبداد وانحصارطلبى بيرون نيايد؟ آيا حرف شما را باور كنيم ياآن انتخابات كذائى، واين تركيب انحصارى شگفتانگيز خبرگان را؟ آيابهراستى شما با آن انتخابات واين خبرگان براى اسلام آبروخريديد؟ هيهات! البته روى سخن ما با كسانى است كه مىفهمند ودرد مكتب و مردم هم دارند. والا حساب سوداگران دين و آنها كه از رنج خردورى وتفكر آزادند جداست. اين‌جاست كه اين حرف پدر طالقانى كه گفته بود ”مىترسم درچنين مجالسى اسلام دفن شود“ پشت هربيدار دل وصاحب دردى را مىلرزاند. اين‌جاست كه ما با روحانيت مبارزمان هشدارى تاريخى داريم. هشدارى كه بيگمان ازعمق ضمير تمام شهدا برمىخيزد. پيام اينست: اگر سنت انقلابى ومردمى تشيع را ناديده بگيريد، اگر پاس شهداى تشيع و انقلابيون را نگاه نداريد، واگر سرمست جاذبههاى قدرت شويد خود را به‌دست خويشتن نفى كرده وبه دستياران درجه چندم حكام ظالمى كه مجدداً سرخواهند رسيد، تبديل خواهيد نمود». - «اما حقيقت پرشكوهى كه فراتر از تمام اين كش وقوسها چون خورشيد مىدرخشد، اصالت، حقانيت وشكوفائى اسلام راستين ضد بهرهكشى است. كه پيشرفت آن هرگز ملازم با اين يا آن قشرويا اين لباس و آن لباس نيست. وتنها درپيشانى افراد يا گروههائى نوشته ومقررشده است كه در راه خدا ”بخل“ نورزند وپستى روا ندارند. برحسب اين قرار تكاملى همه انواع و افراد و قشرها وگروههاى ناشايسته نسخ ونفى شده با انتخابى اصلح وانسب به انواع صالح وشايسته، جانشين و ”تبديل“ مىشوند: هَاأَنتم هَؤلَاء تدعَونَ لتنفقوا فى سَبيل اللَّه فَمنكم مَّن يَبخَل وَمَن يَبخَل فَإنَّمَا يَبخَل عَن نَّفسه وَاللَّه الغَنيّ وَأَنتم الفقَرَاء وَإن تَتَوَلَّوا يَستَبدل قَومًا غَيرَكم ثمَّ لَا يَكونوا أَمثَالَكم … . اكنون اينك شمائيد كه خوانده مى‌شويد تا در راه خدا به انفاق وفداكارى (ودرگذشتن ازشهوات وجاهطلبى هاتان) بپردازيد. پس كسانى از شما بخل ودريغ مىورزند. اينست و جز اين نيست كه اينان برنفس خويشتن بخل ورزيدهاند وخدا بىنياز است. واين شمائيد كه نيازمنديد واگر به راه خدا پشت كنيد خدا ”جانشين“ و ”تبديل“ مى‌سازد گروهى غير از شما را كه هم‌چون شما نيستند».

***

طبق آمار رسمى رژيم در آذر 58، با وجود تقلب و عدد سازى، و آن همه تمهيدات و تيغ كشى، و غوغاى گروگانگيرى، طى 8ماه، شركت كنندگان در رفراندم قانون اساسى ولايتفقيه، 4 ميليون و 750هزار نفركمتر از شركت كنندگان در رفراندم جمهورى اسلامى بودند. (يعنى بيش از 20درصد افت!) اين براى ما يك پيشرفت چشمگير در مرزبندى با ديكتاتورى دينى و آگاه كردن توده مردم و براى خمينى، يك پس رفت هشدار دهنده بود. از اين‌رو به صحنه آمد و به «غريب بازى» پرداخت:

«اسلام غريب است الان اسلام غريبه همانطوركه غربا را نمىشناسند يك غريبى وارد يك شهر باشه مردمش نمىشناسند اسلام الان غريب است توى ملتها نمىشناسند اسلام را، چون نمىشناسند اسلام را، احكام اسلامم نمىدانند اسلام شناسهاى ماهم اسلام را نمىشناسند. نمىشناسند چيه؟
اينهايى كه مى‌گند ديكتاتورى اسلام را نمى‌فهمند چى هست، فقيه اسلام را نمىگند مى‌گن هرفردى هرفردى هرچه هم فاسد باشه اين حكومت، فقيه اگر پاشه اين‌طور بگذاره اگر يك گناه صغيره هم بكند از فقا ه… از ولايت ساقط است مگر ولايت يك چيز آسونى است كه بدند دست هركس، اينها كه مى‌گند كه ديكتاتورى پيش مىآيد ونمى دونم اين مسائل پيش ميآد اينها نمىدونند كه حكومت اسلامى حكومت ديكتاتورى نيست، مذهب مقابل اينها ايستاده اسلام مقابل ديكتاتورها ايستاده و ما مى‌خواهيم كه فقيه باشد كه جلوى ديكتاتورها را بگيرد نگذارد رئيسجمهور ديكتاتورى كند. نگذارد نخستوزير ديكتاتورى كند. نگذارد رئيس مثلاًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًً لشگر ديكتاتورى بكند نگذارد رئيس ژاندارمرى ديكتاتورى بكند نه اينكه مى‌خواهيم ديكتاتورى درست كنيم. فقيه مى‌خواد چه كند ديكتاتورى را كسى كه زندگى يك زندگى عادى دارد ونمىخواد اين مسائل ره، ديكتاتورى براى چى مى‌خواهد بكنه. حكمفرمايى توكار نيست دراسلام علاوه حالا دراين قانون اساسى كه آنقدر احتياط كارى هم شده است آقايون هم آنقدر احتياط كارى كردند كه يكدفعه مردم بياند خودشون تعيين كنند يك خبرههايى ره، اين ديكتاتورى است؟
حالا ما يك جا 20 ميليون رأى داشتيم يك جا هم كه يك دستهاى نيامدند قهركردند ازبابى كه اونها هم نمى‌دونستند ما چى مى‌خواييم بگيم. قهر كردند رفتند كنار نشستند معذالك 16ميليون جمعيت تقريبا رأى داد و90 درصد مردم گفتند ما رأى مىديم الان هم بعدها خواهند آنها هم گله كرد كه چرا ما نگذاشتند رأى بدهيم شايد اونها هم همين رأى را بدند وباز بشه جمع كرد».

***

جبهه ملى مرتد است!
در خرداد 1360 خمينى شتابان در راستاى سلطنت مطلقه آخوندى و يك پايه كردن رژيمش حركت مىكرد و اعلام جنگ رسمى به مجاهدين در دستور كارش بود. به اين منظور ابتدا بايد بنىصدر را عزل و حاكميت ارتجاعى را يك سويه مىكرد. ادامه دادن عمدى به جنگ ضد ميهنى با عراق در آن زمان، بهترين پوشش را براى اين كار فراهم مىكرد. از آذر 58 تا خرداد 60، ضمن يكسال و نيم بسيارى وقايع گذشته و وضع به آن‌جا رسيده بود كه اگر خمينى نمىجنبيد، عمامه ولايتش در پس معركه بود! بنابراين بايد از ساده به پيچيده شروع به جراحى و حذف مىكرد. براى آشنايى با همين مسيرو فضاى آن ايام به چند مورد ضرورى اشاره مىكنم:

***

در 19فروردين سال 60 قدوسى دادستان كل ارتجاع به دستور خمينى در يك بيانيه 10مادهاى اعلام كرد: انتشار هرگونه مطبوعات «منوط به اجازه وزارت ارشاد اسلامى» و «برگزارى ميتينگ و تظاهرات با توجه به شرايط جنگى منوط به اجازه وزارت كشور است». «ايجاد دفاتر حزبى و گروهى» هم «منوط به اطلاع وزارت كشور است تا امكان نظارت قانونى از جهات مذكور در اصل 24 قانون اساسى فراهم باشد». اصل‏24 اين بود كه نشريات‏ و مطبوعات‏ نبايد به بيان مطالبى بپردازند كه «مخلّ‏ به‏ مباني‏ اسلام‏ يا حقوق‏ عمومي‏ باشد». علاوه بر اين «كليه احزاب و گروههاى مسلح موظف» شناخته شدند «سلاحهاى خود را به سپاه پاسداران انقلاب اسلامى يا مقامات انتظامى (با اخذ رسيد) تحويل دهد». احزاب و گروههايى هم كه «بر ضد جمهورى اسلامى ايران اعلام مبارزه مسلحانه كردهاند، چنانچه موضع قبل خود را رها كنند و سلاحهاى خود را تحويل سپاه پاسداران يا مقامات انتظامى دهند و موضع خود را رسماًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًً اعلام نمايند، مى‌توانند در چهارچوب قانون، فعاليت سياسى داشته باشند؛ در غيراينصورت، طبق قانون، در دادگاههاى انقلاب محاكمه مىشوند و بر اساس قوانين اسلامى مربوط به ”محارب“ با آنها رفتار خواهد شد». جالبتر اينكه: «كليه احزاب و گروهها در بيان آرا و افكارسياسى آزادند، به شرط اينكه مشتمل بر دروغ، تهمت وتحريك نباشد». هم‌چنين نبايد «به تشويق و تحريك به اعتصاب، كم كارى، تحصن يا هر نوع اخلال در مؤسسات مختلف كشور» بپردازند. «چنانچه مواردى مشاهده شود، متخلفين تحت پيگرد قانونى قرار مىگيرند» و «طبق موازين، محاكمه و مجازات مىشوند».
در يك كلام، ظرفيت خمينى به انتها رسيده بود و حرفش اين بود كه واى بهحالتان اگر به «تشويق» و «تحريك» و «تهمت» و «تحصن» و هر گونه اخلال در مؤسسات كشور بر عليه ولايت مطلقه ادامه بدهيد.
همزمان موج جديدى از حمله و تهاجم در سراسر كشور به مجاهدين و هوادارانشان آغاز شد.

***

هفته بعد، روزنامه ميزان متعلق به بازرگان هم توقيف شد. مجاهدين توقيف نشريه بازرگان را به شدت محكوم كردند و «نشانه ديگرى از اوجگيرى افسار گسيخته انحصارطلبى» خواندند.
پاسخ ما به موج تازه حملات و آزادى كشى براى درهم شكستن فضاى اختناق، راهپيماييهاى اعتراضى سراسرى در شهرستانهاى مختلف و بهخصوص تهران بود.
در هفتم ارديبهشت در تظاهرات مادران بهخاطر اعتراض به كشتار مجاهدين به‌ويژه خواهرانمان در قائمشهر، بيش از 150هزار نفر از مردم تهران راهپيمايى كردند در اين تظاهرات ما دو شهيد و 70 مجروح داشتيم.
روز بعد من ضمن سپاسگزارى از همدردى و استقبال هموطنانمان، به نشانه حسن نيت، به‌طور سراسرى دعوت به آرامش و خويشتندارى كردم و در عين حال از مقامات قانونى رژيم درخواست قانونى راهپيمايى و ميتينگ اعتراضى سراسرى بهعمل آوردم.
پس از تظاهرات سراسرى و مخصوصاً تظاهرات بزرگ تهران، فضا به‌طور نسبى تغيير كرد و دوباره روح اميد در جامعه و نيروهاى سياسى دميده شد.

در همين اثنا اعتراضهاى سياسى و اجتماعى به تعطيل و توقيف روزنامه بازرگان هم بالا گرفته بود به‌طورى كه دادستانى ارتجاع عقب نشست و چند روز بعد از توقيف، اين روزنامه مجدداً منتشر شد.
بازرگان كه از حمايتها پشتگرم شده بود در سرمقاله روز نهم ارديبهشت تحت عنوان «مبارزه قانونى و مبارزه مسلحانه» هشدار داد كه اتخاذ شيوههاى ديكتاتور مابآنهى چماقدارى و سركوب و كشتار راه تحولات مسالمتآميز جامعه را سدّ مىكند و آن را به سوى قهر و خشونت مىراند. قهر و خشونتى كه بنابر سنن خدشهناپذير، سرانجام خود آنها ضمن آن، منكوب مشيت قاهرانه الهى شده و در آتش خشم مردم ستمديده خواهند سوخت.
بازرگان افزود: «ساختمان بشر و سنت خدا چنين است كه وقتى ستم از حد گذشت، مستضعفين مظلوم با همه ضعف و ترس به‌پا مىخيزند و خدا ياريشان مى‌كند تا متجاوزين استعلاگر را به زمين بزنند… سنت الهى اختصاص به گذشته ندارد، تكرار مى‌شود».

***

خمينى كه فضا را اين‌چنين در حال چرخش مىديد، بلادرنگ در فرداى آن روز، دهم ارديبهشت 1360، بىپرده با مجاهدين اتمام حجت كرد و چون جرأت نداشت به ما بگويد توبه كنيد گفت: «به آغوش ملت برگرديد» والا «يك روز است كه پشيمانى ديگر سودى ندارد و آن روزى است كه به ملت تكليف شود، تكليف شرعى الهى به مقابله با اينها و تكليف آخرى، نسبت به اينها تعيين شود».

ماهم دو روز بعد، در يك پاسخ مشروح ضمن افشاى جنايتها و چپاولها و دروغ‌پردازيهاى حكومتش در زمينههاى مختلف سياسى و اقتصادى و اجتماعى، جواب داديم: «در برابر ”تكليفى“ كه گوشزد فرموديد چه چارهاى جز نوشتن و تقديم ”وصيت نامه‌ها“ باقى مىماند؟» و از او خواستيم با «كليه هوادارانمان در تهران… براى بيان مواضع و تشريح اوضاع و عرض شكايات و اثبات مطالب فوق الذكر، بدون هيچ‌گونه تظاهر و در نهايت آرامش به‌حضورتان برسيم». در همين نامه خاطرنشان كرديم «لايحه احزاب» كه در مجلس در دست تصويب است «در يك كلام جز بهمعنى تعطيل تمام آزاديهاى سياسى و پشت پا زدن به گرانبها ترين ارمغان انقلاب نيست».
خمينى با اين جواب كه در آن زمان حمايت سياسى و اجتماعى قابل توجهى برانگيخت، بهلحاظ سياسى كاملاًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًً خلع سلاح شده بود و بايد بهانه ديگرى جستجو مى‌كرد كه در ادامه بحث به آن خواهيم پرداخت.

***

از طرف ديگر، از جوانب مختلف بهخاطر همان سر مقاله بر سر بازرگان ريختند. او هم جانب احتياط گرفت و در 12ارديبهشت بىاحتياطى قبلى را با يك سرمقاله جديد، جبران و متوازن كرد. در اين سرمقاله، تحت عنوان «فرزندان مجاهد و مكتبى عزيزم» در نقش ميانجى و پدرى نصيحت‌گر بين مجاهدين و ايادى خمينى كه آنها را «مكتبى» خوانده بود، ظاهر شد و سعى كرد بايكى به نعل و يكى به ميخ زدن، كمر مار ولايت را بگيرد!

بازرگان نوشت:
- «مجاهدين خلق، شما فرزندان نهضت آزادى هستيد. در سال 1343 كه در زندان بوديم به‌دنيا آمديد و راه خود را پيش گرفتيد، بدون آنكه از خانه فرار كرده يا اخراج شده باشيد… اگر بعداً بهلحاظ ايدئولوژيك و تاكتيك فاصلهها و اختلافهايى پيش آمد و از خود شما كسانى جدا و مخالف شدند، اينها مانع و منكر رابطه پدر و فرزندى نمى‌تواند باشد».

- «مكتبيها نيز، با همه تندى و تلخى و بد خلقى كه داريد از ما هستيد… چه آن جناب برادرى كه رئيس دولت است اعتراف و به‌قول خود افتخار به شاگردى يا فرزندى ما مىكند و تا قبل از انتخاب رئيسجمهور عضو هيأت اجرائيه نهضت آزادى بود و چه آن ديگرى كه كانديد رياست جمهورى شد و درهيچ گفتار و نوشتار از بىلطفى به ما كوتاهى نكرده است به زندان مىآمد براى اعلاميهها و عمليات نهضت دستور نظر بگيرد و ملاقات و مراجعه تيمسار مقدم (رئيس ساواك) در خانهاش را به من گزارش مى‌داد تا وجدانش راحت باشد».

- «نهادهايى كه در گوشتان چنين خواندهاند يا چنين تصور كردهاند كه دولت موقت منكر و مخالفشان بود، آنها نيز اولاد ما هستند، مثلاًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًً سپاه انقلاب را دكتر چمران مبتكر و مصمم بود… سپس دكتر يزدى اساسنامه سپاه را تنظيم نموده، دولت موقت به شوراى انقلاب پيشنهاد نمود».
- «خلاصه آنكه هر دوى شما، مجاهد و مكتبى، اگر مرا پدر خود ندانيد و پشت كنيد من شما را فرزندان خود مى‌دانم. گوشتان را مىكشم و رويتان را مىبوسم… اگر به پدرى قبولم داريد مى‌خواهم كه (اين مقاله را) در روزنامه‌هاى مجاهد و جمهورى اسلامى درج كنيد».
- «مجاهدين عده قليلى نيستند و نفوذ عجيب در دختر و پسرهاى دانش آموز ودانشجو و در مدارس دارند. مكتبى‌ها نيز، هم فراوانند، هم فداكار، متشكل و مجهز و ستون فقرات انقلاب. منحرف هستيد اما نه منافقيد، نه مرتجع و نه مزدور اجانب…».
دست آخر هم بازرگان پيشنهاد كرده بود: «بياييد اولاً همديگر را هم كيش و برادر بدانيد. ثانياً از برادركشى و پدركشى توبه كنيد، دور هم جمع شويم، ميز گرد تشكيل بدهيم با اجازه رهبر انقلاب و پايه گذار جمهورى اسلامى… اعتقادها و ايرادها و اشكالات را بررسى كنيم».

***

نشريه مجاهد، مقاله بازرگان را چاپ كرد اما روزنامه جمهورى اسلامى وقعى نگذاشت و آن را چاپ نكرد.
ما هم در پاسخ به مهندس بازرگان در كمال احترام و با استقبال از ميانجى‌گرى او به عرض رسانديم كه بين ظالم و مظلوم، در وسط نمىايستند!
هم‌چنين با ارائه فهرستى طولانى از جرم و جنايتهاى «مكتبيهاى نورسيده» افزوديم:
«شگفت است كه آقاى مهندس بازرگان در حالى اين حرفها را زده و اين قضاوتها را مىكند كه در مقاله قبلى خود ”مبارزه قانونى و مبارزه مسلحانه“ ليستى از عملكردها و تعديات و قانون شكنى‌هاى انحصار طلبان را رديف كرده و آنها را نسبت به عواقب جلوگيرى از عدالت و آزادى هشدار دادهاند. كما اينكه در آن‌جا مىنويسد: ”توقيف ميزان و مدير مسئول آن حملات جسورانه غيرقانونى قبلى كه به ساير مطبوعات و دفترها شده است جريان محاكمه امير انتظام، طرح قانونى محدوديت احزاب، زمينه سازيهايى براى روزنامه انقلاب اسلامى و رئيسجمهورى بهرغم اطلاعيه 25اسفند ماه گذشته امام، نمونههاى يادآور پايان مبارزه پارلمانى گذشته است. تحريم و تعطيل مبارزه كار را طبق سنت تاريخى و الهى و همان‌طور كه آثارش ظاهر شده به مبارزه مسلحانه و آشوب داخلى مىكشاند، كه وظيفه خود دانستم هشدار دهم“ .

در عمل هم، همين چندى پيش بود كه خود آقاى مهندس بازرگان در قبال تعطيل و توقيف روزنامه ميزان و زندانى نمودن مدير مسئول آن، آن همه اعتراض كردند، ستاد حمايت از مطبوعات تشكيل دادند و مردم را به حمايت و كمك طلبيدند.
راستى اگر آن‌موقع كسى آقاى بازرگان و ”متوليان و كسوت داران حزبى و مكتبى“ را مخاطب قرار داده، آنها را بالسويه ملامت و يا نصيحت نموده و مى‌گفت كه: آقايان پدران و مسئولين عزيز، اين همه ستيزه نكنيد و اين همه دعوا راه نيندازيد، آقاى بازرگان اعتراض نمىكرد كه اينگونه برخورد، رسم عدالت و انصاف نيست و ظالم و مظلوم را يكسان ديدن است».

***

اما خمينى پس از دريافت جواب مجاهدين به تهديدهايى كه در 10ارديبهشت كرده بود، در 21ارديبهشت، با سخافتى چشمگير به اين بهانه كه گوييا مجاهدين بر ضداسلام قيام مسلحانه نمودهاند به ميدان آمد. در حالى‌كه ما بهرغم 50 شهيد و هزاران مجروح، حتى يك گلوله هم شليك نكرده بوديم.
خمينى گفت: «آنهايى كه اين طور هم با قلمهايشان، علاوه بر تفنگهايشان، هم با ما معارضه دارند، ما به آنها كراراً گفتهايم و حالا هم مى‌گوييم كه ما مادامى كه شما تفنگها را در مقابل ملت كشيدهايد، يعنى در مقابل اسلام با اسلحه قيام كردهايد، نمىتوانيم صحبت كنيم و نمىتوانيم مجلسى با هم داشته باشيم. شما اسلحهها را زمين بگذاريد و به دامن اسلام برگرديد، اسلام شمارا مىپذيرد… در آن نوشتهيى كه نوشتهايد، در عين حالى كه اظهار مظلوميتهاى زياد كردهايد، لكن باز ناشى گرى كرديد و ما را تهديد به قيام مسلحانه كرديد. ما چطور با كسانى كه قيام بر ضداسلام قيام مسلحانه بكنند مى‌توانيم تفاهم كنيم؟ … شما به قوانين اسلام سر بگذاريد، گردن فرو بياوريد، … من هم كه يك طلبه هستم با شما حاضرم كه در يك جلسه، نه در يك جلسه، در دهها جلسه با شما بنشينم و صحبت كنم. لكن من چه بكنم كه شما اسلحه را در دست گرفتهايد و مى‌خواهيد ما را گول بزنيد. برگرديد و به دامن ملت بياييد… . اذعان كنيد به اينكه ما خلاف كردهايم… دعوى اين را نكنيد كه ما از اول تا حالا هميشه طرفداراز اسلام و يا طرفدار از مردم بوديم. اين را دعوى نكنيد».

جالبتر اينكه، الگوى حزب توده و اكثريت را هم جلوى ما گذاشت و گفت: «شما الان مىبينيد كه بعضى احزابى كه انحرافى هستند و ما آنها را جزء مسلمين هم حساب نمىكنيم، معذالك، چون بناى قيام مسلحانه ندارند و فقط صحبتهاى سياسى دارند، هم آزادند و هم نشريه دارند به‌طور آزاد».
اما از آن‌جا كه خوب مى‌دانست كه مجاهدين نه «گردن فرو مىآورند»، نه «اذعان به خلاف مىكنند» و نه تودهيى مسلك و اكثريتى مى‌شوند، خودش سريعاً حرفش را پس گرفت و گفت «من اگر يك درهزار، احتمال مىدادم كه شما دستبرداريد از آن كارهايى كه مىخواهيد انجام بدهيد، حاضر بودم كه با شما تفاهم كنم و من پيش شما بيايم، لازم هم نبود شما پيش من بياييد».

***

هفته بعد هم مجاهدين، يك خبرچينى و «راپرت» رسمى حزب توده به نخست وزيرى خمينى عليه مجاهدين را منتشر كردند. در اين خبر چينى با مهر حزب توده، به دروغ ادعا شده بود كه «از آشوبهايى كه در روزهاى اخير در شهرهاى مختلف ايران عمدتاً بوسيله مجاهدين خلق بوجود آمده است، دو سه روز قبل ضدانقلاب اطلاع داشته است» (مجاهد- 31ارديبهشت 1360).

يك روز قبل از افشاى اين سند حزب توده اعلام كرده بود «هيچ‌گاه در مورد مجاهدين خلق راپرت نداده است. اين اتهامى بىپايه و دروغى زشت است و قاطعانه تكذيب مى‌شود» (مردم- 30ارديبهشت 1360).

اما بعد از افشاى سند نوشت: «مجاهدين خلق ظاهراً به اسناد محرمانهيى كه حزب توده ايران در اختيار مقامات مسئول قرار داده است، دسترسى پيدا كردهاند… ما ضمن اعتراض جدى به خروج اين اسناد و اخبار، خواستار اتخاذ تدابير جدى از جانب مقامات مسئول براى ممانعت از تكرار اين قبيل حوادث و كنترل و حفاظت دقيق اين اسناد هستيم» (مردم- 6خرداد 1360)

يادآورى مىكنم كه پس از 30خرداد حزب توده پيوسته خواهان سركوب و اعدام مجاهدين و استرداد و اعدام خود من بود. اما در بهمن 61 وقتى كيانورى و سران حزب توده دستگير شدند، مجاهدين «بهرغم حمايت آشكار حزب توده از سركوب و اعدام مجاهدين و ديگر نيروهاى مقاومت، چون گذشته، هرگونه نقض حقوقبشر و اعمال شكنجه و محاكمات مخفى در دادگاههاى ناصالح رژيم خمينى را درباره هر كس و هر گروه حتى درباره سران حزب توده و سلطنت طلبان نيز محكوم» شناختند.

نورالدين كيانورى دبيركل حزب كمونيست توده: و اين تخلفات درسى باشه براى نسل جوان ما كه راه درست خودشون رو از راه گمراهى كه ما رفتيم جدا بكنيد.

***

در ششم خرداد سال 60 خمينى نمايندگان مجلس را بهمناسبت سالگرد تشكيل نخستين مجلس ارتجاع به جماران فراخواند و اقليت انگشت شمار اين مجلس به رياست بازرگان را به توپ بست تا مبادا با اقدامات و سركوبگرى او مخالفت كنند.
خمينى گفت: «هى نشينيد و بگوييد پاسدار كذا… بگذاريد اين قدرت اسلام باقى باشد. اگراين قدرت اسلام-خداى خواسته- شكسته بشود، و شكسته نخواهد شد. شما و ما و همه اشخاصى كه هر جا هستند و همه روشنفكران و قلم به‌دستها همهشان به باد فنا مىروند. اين قدرت است كه شما را نگهداشته است…

اين قدرت اسلام را نگه داريد. تا گفته مى‌شود «مكتبى»، آقايان مسخره مىكند! «مكتبى» يعنى اسلامى. آن كه مكتبى را مسخره مى‌كند اسلام را مسخره مى‌كند. اگر متعمد باشد مرتد فطرى است، و زنش برايش حرام است، مالش هم بايد به ورثه داده بشود، خودش هم بايد مقتول باشد… .
آقاى رئيسجمهور حدودش در قانون اساسى چه هست، يك قدم آن ور بگذارد من با او مخالفت مى‌كنم. اگر همه مردم هم موافق باشند، من مخالفت مىكنم. آقاى نخستوزير حدودش چه قدر است، از آن حدود نبايد خارج بشود. يك قدم كنار برود با او هم مخالفت مىكنم. مجلس حدودش چقدر است، روى حدود خودش عمل كند… نمى‌شود ازشما پذيرفت كه ما قانون را قبول نداريم. غلط مى‌كنى كه قانون را قبول ندارى! قانون ترا قبول ندارد. نبايد از مردم پذيرفت، از كسى پذيرفت، كه ما شوراى نگهبان را قبول نداريم. نمىتوانى قبول نداشته باشى. مردم راى دادند به اينها، مردم شانزده ميليون تقريباً يك يك قدرى بيشتر رأى دادند به قانون اساسى».

***

خمينى آن‌قدردر بحران فرو رفته و «بى دنده و ترمز» حرف زده بود كه بازرگان بعد از 10روز سبك و سنگين كردن، در 16خرداد در يك نامه سرگشاده به جوابگويى پرداخت:
در نامه بازرگان تحت عنوان «سه كلمه گله مخلصانه بازرگان به رهبرى پدرانه انقلاب اسلامى ايران» آمده بود:
- «با چنان قضاوت قاطعانه و مشت بىدريغ كه از مقام والاى رهبرى نثار هر صاحب درد و داد شد آيا جايى براى وظيفه امر به معروف و نهى از منكر و براى آزادى عقيده و انتقاد و تظلم كه از پايههاى قانون اساسى است باقى خواهد ماند؟»

- «تنبيه و توبيخ‌هايى كه درباره نمايندگان و نويسندگان و دولتمردان در عدول از حق و عدالت و در عدم رعايت قانون مىفرموديد، كاملاًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًً به‌جا و اصولى بود اما رنگ تند ضددين دادن… اين خطر بزرگ را پيش مىآورد كه در مناقشات گروهى و اختلافات مرامى، كينه و كشتارهاى غيرقابل مهار و دور از انسانيت و اسلاميت به‌وجود آيد مگر اينكه مصلحت ديده باشيد كه براى حفظ دستاوردهاى انقلاب اسلامى جو وحشت و شدت عمل ايجاد گردد»

- «آيا با حربه اسلام و قرآن و با تهمت خروج بر خليفه خدا يا رافضى بودن و تفرقه افكندن نبود كه بنى اميه و بنى عباس و عثمانيها آن فجايع و بلاها را بر سر اهل بيت و شيعيان و آزاد انديشان مسلمان درآوردند؟ امان از آن زمان كه به شيوه كليساى قرون وسطى برداشت و برخوردهاى حكومتى و اجتماعى و فرهنگى در مجارى دينى انحصار يافته افتد و چماق تكفير، حاكم اختلافات گردد»

- «اگر مسئول و مقامى حتى رئيسجمهور شانه از اطاعت قانون خالى كند، با وجود اصل 110 و 122 قانون اساسى كه اجازه پيشنهاد و محاكمه و امكان عزل از طرف مقام رهبرى را داده است، چه حاجت كه داغ و درفش مذهبى مفسد فىالارض به ميان آمده باشد يا از طنز نويسان و ايراد گيرندگان به نو رسيدههايى كه عنوان مكتب اتخاذ كردهاند، چنان طرفدارى شود كه پس فردا ببينيم، بعد از نيمهشب دو ژ-3 به‌دست كنار بسترمان آمده آخرين مايَتَعَلَق يعنى زن حلالمان را با خود ببرند!»

فرداى آن روز، به‌دستور خمينى، لاجوردى كه دادستان ارتجاع در تهران بود و ما هميشه سؤال مىكرديم كه با چه ميزان سواد و با كدام فهم و شعور قضائى به دادستانى منصوب شده است، روزنامه‌هاى بازرگان و بنىصدر و حزب توده و يك روزنامه ديگر كه اسمش را دقيقاً بهخاطر ندارم توقيف و تعطيل كرد. تعطيل روزنامه حزب توده صرفاً از بابت حفظ توازن و «بالانس» با سه روزنامه ديگر انجام مى‌شد.

***

دو روز قبل از آن، خمينى در 15خرداد يك نمايش مرعوب كننده به‌راه انداخت و ادعا كرد كه در تظاهرات حكومتى در سراسر كشور 15 ميليون نفر شركت كردهاند.
سرمقاله مجاهد در اين باره چنين نوشت:
«تشبثات و جو سازيهاى هيستريك قبل از 15خرداد با به‌كار گرفتن تمام طرق و وسايل تبليغاتى و ارتباط جمعى و طبق معمول حتى تعداد جمعيت شركت كننده در راهپيمايى را پيشاپيش تعيين نمودن و ادعاى اينكه ”ميليونها نفر در راهپيمايى شركت خواهند كرد“ و… همگى از چنين قصد و نيازى حكايت مىنمود و تبليغات و ادعاها و لاف و گزافهاى بعدى نيز هر چه بيشتر آن را نشان مى‌دهد. از جمله در حالى‌كه كل جمعيت شركت كننده در راهپيمايى تهران بيش از 300هزار نفر نبود، انحصار طلبان در تبليغات خود از راهپيمايى ميليونى در تهران دم مىزدند و در رابطه با سراسر كشور تعداد راهپيمايان را بيش از 15 ميليون نفر ادعا كردند (البته اپورتونيستهاى راست جبهه متحد ارتجاع نيز از آنها عقب نماندند و از رژه ميليونى خلق سخن گفتند). بر هيچ‌كس پوشيده نيست كه اين ادعاها (كه يادآور تبليغات گوبلزى مبنى بر هر چه بزرگ گفتن دروغ جهت باوراندن آن به مردم است) با عطف توجه به شعارهاى از پيش تعيين شدهيى كه در راهپيماييها داده مى‌شد صرفاً به اين دليل به‌عمل مىآيد كه با طرح و پيشنهاد رفراندم و مراجعه به آراى عمومى مردم جهت خروج از بنبست مقابله شود ضمن رد و انكار هر چه موكد هر گونه ”بن بست“ خود اين مراسم يك رفراندم قلمداد گردد كه گويا ضمن آن مردم رأى و نظر عمومى خود را عليه نيروهاى مخالف انحصارطلبى و ارتجاع (به‌ويژه مجاهدين خلق) و رئيسجمهور و به‌نفع جناح ارتجاعى و انحصار طلب حاكم ابراز كردهاند كه قاعدتاً به دنبال آن نيز بايد موج فشار و اختناق و سركوب هر چه بيشترى را عليه نيروهاى مخالف و مخصوصاً انقلابى انتظار كشيد».

***

ما بلادرنگ در همان روز 17خرداد تعطيل روزنامه‌ها را قوياً محكوم كرديم و به «تحريم انقلابى همه روزنامه‌ها و نشريات دستنشانده حكومتى از قبيل اطلاعات، كيهان، جمهورى اسلامى» فراخوان داديم.

نشريه مجاهد از اين پيشتر، در آستانه آزادى گروگانها رسماًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًً به حكم دادستان ارتجاع توقيف شده بود. در مهر و آبان 59 همين كه خمينى ديد ريگان رياست جمهورى آمريكا را به عهده مىگيرد و سمبه خيلى پرزور است، بهرغم همه الدرم بلدرمهاى قبلى خودش، به شدت ترسيد و جا زد و با امضاى قرارداد الجزاير، شعبده گروگانگيرى در سفارت آمريكا را جمع كرد و پايان نمايش را اعلام كرد. عقبنشينى آسانسورى خمينى به قدرى افتضاح بود كه به غير از جناح غالب، حتى جناحها و گروه بنديهاى درونى رژيم، اين قرارداد را «روى دست قرارداد تركمانچاى» توصيف مى‌كردند.

عيناً مانند جنگ ضدميهنى، در اين جا هم خمينى بايد جواب مىداد كه چرا و به چه خاطر و با چه نتايجى به گروگانگيرى روى آورده است. اينها سؤالاتى بود كه در آن ايام نشريه مجاهد در شرايطى كه رسماًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًً توقيف شده بود با تيراژى نزديك به 500هزار نسخه وسيعاً به ميان مردم مىبرد و به همين خاطر خمينى ديگر تحمل آن را نداشت.

ابتدا دادستان ارتجاع با استفاده از فضاى جنگ (ايران و عراق) كه همه چيز را تحت الشعاع قرارداده بود، در روز 7آبان انتشار روزنامه‌هاى «فرياد گودنشين» و «بازوى انقلاب» را كه روزنامه‌هاى بخش اجتماعى و بخش كارگرى مجاهدين بودند، ممنوعه اعلام كرد. بهانهاش اين بود كه «… اين گروهكها در روزنامه‌ها و نشريات خود نه‌تنها اين جنگ تحميلى را محكوم نكردند، بلكه به تضعيف روحيهٌ سپاهيان و رزمندگان دلير اسلام پرداخته‌اند…»

سپس در 11آبان، دادستان ارتجاع نشريه مجاهد و ساير انتشارات مجاهدين رابالكل ممنوع اعلام كرد. در همين روز مجلس رژيم به‌دستور خمينى با فوريت و در اجلاسهاى سرّى، طرح آزادى گروگانها را تدوين كرد و 2روز قبل از انتخابات آمريكا به تصويب رساند. در اين ايام خمينى از ترس ريگان يك روز و يك ساعت راهم نمىخواست از دست بدهد.

روز بعد در 12آبان، رژيم براى مشغول كردن مجاهدين به‌طور ناگهانى اعلام كردكه درفرداى همان روز يعنى 13آبان دادگاه مجاهد اسير محمدرضا سعادتى بهصورت غير علنى و در خفا برگزار مى‌شود. يعنى كه هيچ فرصتى براى حضور وكلاى بينالمللى او در اين دادگاه باقى نگذاشت.

در 25آبان، خمينى حكم احضار و تعقيب رهبرى سازمان مجاهدين خلق ايران را از طريق دادستانش صادر كرد. بيچاره باز هم مجاهدين را نشناخته بود و گمان مى‌كرد جا مىزنند. اما مجاهدين در اطلاعيه خود جبران «بزرگترين خطاى شاه» از سوى ارتجاع حاكم را به سخره گرفتند.
همزمان در روز 25آبان، خمينى از طريق دادستان ارتجاع در آبادان با صدور حكمى مقرر كرد، كه مجاهدين بايستى ظرف 24ساعت سنگرهاى جبهه و شهرهاى جنوبى را تخليه كنند. اما قبل از خشك شدن مركب اين حكم، تعقيب، دستگيرى و شكنجه صدها مجاهد جان بركف در آن‌جا آغاز شد. دو سه ماه بعد، مجموعاَ احكام 286سال زندان براى مجاهدان دستگير شده در جبهههاى جنگ كه جدا از صفوف خمينى به دفاع مشروع از وطن و خاك خود اشتغال داشتند صادر شده بود. در همان زمان بهشتى در ديدارى با برادرمان مهدى ابريشمچى در خوزستان به او صريحا حرفى با اين مضمون گفت كه، خوزستان را از ايران بگيرند بهتر از اين است كه شما حكومت را از ما بگيريد… .

اما مجاهدين در زير تعقيب و كنترل دائمى كميته چيها و پاسداران و البته با مشكلات فراوان به انتشار مخفيانه مجاهد هفتگى ادامه دادند كه در فروردين 60 در30 نقطه كشور چاپ يا تكثير مى‌شد و تيراژ آن به بيش از 500هزار نسخه رسيد و تا 30خرداد به 600هزار افزايش يافت. تيراژ روزنامه حزب حاكم (جمهورى اسلامى) در اين زمان زير30هزار بود. برخى منابع موثق تيراژ آن را در برخى ايام 18هزار گزارش مىكردند كه اكثر آن يا با بودجه دولتى خريدارى شده و در ادارات و ارگانهاى حكومتى توزيع مى‌شد يا به فروش نرفته به دفتر روزنامه برمى‌گشت.

رييسجمهور برگزيده مقاومت، خيزش سراسرى چهارشنبهسورى را شكست خفتبار رژيم آخوندى توصيف كرد

-

 


رييسجمهور برگزيده مقاومت، خيزش سراسرى چهارشنبهسورى را شكست خفتبار رژيم آخوندى توصيف كرد

رئيس جمهور برگزيده مقاومت

رئيسجمهور برگزيده مقاومت خانم مريم رجوى با درود به مردم و جوانان بهپاخاسته ايران در سراسر ميهن، خيزش سراسرى چهارشنبهسورى را شكست خفتبار رژيم آخوندى و دستگاه سركوب و ماشين غول آساى تبلـيغاتى آن و تودهنى مردم ايران به ولىفقيه طلسم شكسته ارتجاع توصيف كرد.

خامنهاى روز يكشنبه در يك موضعگيرى سراسيمه و ننگين ضدايرانى و ضداسلامى گفت: «چهارشنبه سورى هيچ مبناى شرعى ندارد و مستلزم ضرر و فساد زيادى است كه مناسب است از آنها اجتناب شود».

خانم رجوى گفت: مردم و جوانان بهپاخاسته ايران با برافروختن شعلهها و با خيزش سراسرى خود در چهارشنبهسورى به ديكتاتورى مفلوك و ولىفقيه ارتجاع پاسخى كوبنده دادند. در شهرهاى مختلف ميهن از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب كشور و در تهران بزرگ از تهرانپارس، نظام آباد، تهراننو تا آرياشهر، شهرك غرب، پل گيشا، اكباتان، ستارخان و آذربايجان و از شوش، جواديه، نازىآباد و خزانه و خانى آباد، تا ميدان ونك و وليعصر، مردم و جوانان دلير ايران با شعارهاى مرگ بر ديكتاتور و مرگ بر خامنهاى، تصاوير ولىفقيه ارتجاع و فتواى مسخرهاش را با هم در آتش سوزاندند.

رئيسجمهور برگزيده مقاومت خاطرنشان كرد شعلهور شدن خيزش چهارشنبهسورى در سراسر ايران از اصفهان و اهواز و مشهد و كرمانشاه و اروميه و نجف آباد، شهركرد و ايلام، لاهيجان و كرج و بروجرد و ساير شهرهاى ميهنمان، ظرفيت انقلابى جامعه و عزم مردم و جوانان بهپاخاسته را براى به زير كشيدن رژيم آخوندى و تغيير دموكراتيك به همگان نشان داد.

قيام كنندگان با به آتش كشيدن عكسهاى خامنهاى و خمينى و مراكز و خودروهاى سركوب، پاسخى دندان شكن به فراخوانهاى تسليم و سازش و كرنش از سوى باندهاى درونى رژيم دادند كه خواستار عدم برگزارى چهارشنبهسورى و خيزش مردم شده بودند.

خيزش چهارشنبهسورى در حالى شكل گرفت كه رژيم آخوندى با همه تدابير و اقدامات سركوبگرانه، صدور حكم اعدام براى دستگيرشدگان قيام عاشورا، دستگيريهاى گسترده و جنگ روانى مىخواستند از آن جلوگيرى كنند.

خانم رجوى جامعه بينالمللى را به محكوم كردن اقدامات سركوبگرانه ديكتاتورى آخوندى و اقدام فورى براى آزادى جوانانى كه در خيزشهاى سراسرى چهارشنبهسورى و در تهاجمات شب گذشته دستگير شدند؛ فراخواند.

فتوای ضد اسلامی و ضد ایرانی خامنه ای در مورد چهارشنبه سوری

مریم رجوی: فتوای ضد اسلامی و ضد ایرانی خامنه ای در مورد چهارشنبه سوری، مبین استیصال رژیم در مقابله با قیام سراسری است 

 

یک‌شنبه، ۲۳ اسفند ۱۳۸۸ / ۱۴ مارس ۲۰۱۰

اطلاعیه دبیرخانه شورای ملی مقاومت - ولی فقیه طلسم شکسته رژیم آخوندی, روز یکشنبه۲۳اسفند, در هراس از قیام چهارشنبه سوری, دو روز قبل از این خیزش ملی, در پاسخ به یک استفتای ساختگی و مسخره گفت: «جشن چهارشنبه سوری «علاوه بر آنکه هیچ مبنای شرعی ندارد، مستلزم ضرر و فساد زیادی است که مناسب است از آنها اجتناب شود».

---

خانم مریم رجوی, رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران, گفت فتوای ضد اسلامی ولی فقیه ارتجاع که بالاترین دشمن خدا و اسلام و مسلمانان است, هم ماهیت ضد ایرانی او را برملا می کند و هم استیصال او و نظام مفلوکش را در مقابله با قیام سراسری مردم ایران نشان می دهد. غافل از اینکه فتوای این آخوند حقیر همچون «توپ, تانک, بسیجی» نه تنها اثر ندارد, بلکه اراده مردم برای شرکت در خیزش چهارشنبه سوری را مضاعف می کند.

خانم رجوی افزود: البته جشن و خیزش چهارشنبه سوری, همچون نوروز و سیزده بدر و دیگر جشنهای ملی ایران ضد شرع آخوندهای جنایتکار حاکم بر میهن اسیر ماست. همان شرع خشونت و جنگ و جهل و فساد و فقر و ارتجاع که نه تنها عموم مردم ایران بلکه, عموم مسلمانان در سراسر جهان, از آن بیزارند.
ورود مستقیم شخص خامنه ای به صحنه, برای جلوگیری از خیزش چهارشنبه سوری در شرایطی است که تهدیدات و خط و نشان کشیدنهای بالاترین کارگزاران رژیم و سرکردگان ریز و درشت ارگانهای سرکوبگر و «عملیات کشف و ضبط مواد محترقه» تا اشک تمساح ریختن برای «عواقب و آثار سوء آتش سوزی برای جوانان...» نتوانسته است, از اشتیاق عموم مردم ایران به ویژه جوانان شجاع از شرکت در خیزش ملی چهارشنبه سوری بکاهد.
مردم به پاخاسته ایران در واکنش به اقدامهای هیستریک آخوندها از دو هفته پیش با آماده سازیهای بیسابقه, به پیشواز این جشن ملی رفته و خود را برای خیزش عظیم چهارشنبه سوری, که به نمادی برای بیان انزجار مردم ایران از رژیم آخوندها تبدیل شده,  آماده می کنند. پژواک صدای فشفه و ترقه در کوچه و خیابانهای شهرهای مختلف کشور بر هراس رژیم آخوندها می افزاید. 

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
۲۳اسفند۱۳۸۸(۱۴مارس۲۰۱۰)