فراموش شدگانِ كمپ اشرف - قرباني سياست جهاني؟

روزنامه نويه زوريخر سايتونگ روزنامه اي است كه از وزن و اعتبار سياسي و بين المللي بالايي برخوردار است و در رديف روزنامه هاي فرانكفورتر آلگماينه  و زوددويچه  سايتونگ برخوردار است و درسطوح سياسي و ديپلماتيك آلمان خوانده شده و به آن استناد مي كنند.

مقاله وارده در روزنامه نويه زوريخر سايتونگِ سوئيس, پنجشنبه 15 دسامبر 2011 برابر با 24 آذر 1390
 به قلم گونتر فرهويگن معاون سابق پرزيدنت كميسيون اروپا

فراموش شدگانِ كمپ اشرف -  قرباني سياست جهاني؟

در يك اردوگاه در عراق وابستگان مجاهدين خلق ايران از بسياري ساليان پيش زندگي ميكنند. اكنون بغداد ميخواهد از دست اين افراد خلاص شود و در اين مسير از دست يازيدن به حملاتي عليه كمپ اشرف نيز ابا ندارد. مسؤليت سياسي جهت يافتن راه حلي براي ساكنين كمپ برعهده آمريكا ميباشد. از گونتر فرهويگن

بسيار بدور از افكار عمومي در اروپا, يك بحران در عراق رو به حادتر شدن ميباشد, كه اگر الان با آن قاطعانه برخورد نشود, جان 3400 انسان را به خطر مي اندازد. موضوع ساكنان كمپ اشرف, محل سكونت پناهندگان در نزديكي مرز ايران در عراق, كه در آن از بيش از 20 سال پيش وابستگان مجاهدين خلق, اپوزيسيون ايران, زندگي ميكنند.

بدنبال جنگ عراق مسؤليت كمپ اشرف به آمريكائيها منتقل گرديد. در سال 2004 آمريكائيها متعهد شدند كه ايرانيان ساكن در آنجا را بر مبناي كنوانسيون پناهندگي مورد حفاظت قرار دهند. در سال 2009 آمريكا مسؤليت كمپ اشرف را عليرغم مشخص بودن موضع دشمنانه دولت عراق در قبال اپوزيسيون ايران به آنها تحويل داد. منشاء واقعي بحران كنوني در اينجاست. دولت عراق بدون تضمين كافي امنيتي و بدون مراقبت بين المللي اردوگاه دست باز داشت كه مشكل را به شيوه خودش حل كند: يعني با خشونت.

تهاجمات به ساكنين

در سال 2009 اولين تهاجم به اين منطقه مسكوني صورت گرفت. غم انگيزترين نقطه اين روند تاكنون در عمليات نظامي دولت عراق در ماه آوريل 2011 عليه كمپ اشرف بود كه 34 كشته و چند صد زخمي بجاي گذاشت. امروزه كمپ اشرف در يك وضعيت محاصره قرار دارد. ساكنين بصورت شبانه روزي توسط 300 بلندگو زير امواج صوتي -  اقدامي كه ميتوان آنرا قاطعانه و بحق, بعنوان شكنجه قلمداد نمود, قرار دارند. كمپ اشرف از ديد دولت بغداد يك عامل مزاحم مي باشد, كه به هر شكلي ميخواهد از دست آن خلاصي يابد. دولت عراق در اين رابطه زير فشار سنگين از سوي تهران قرار دارد. حال يك عمل خشونت آميز جديد اعلام ميشود: دولت عراق ميخواهد اين شهرك را تا آخر سال منحل كرده و ساكنين را در داخل عراق با اجبار جابجا كند. اينكه ساكنان در مقابل دست به دفاع بزنند, قابل فهم ميباشد. در حاليكه اكنون كمپ اشرف حداقل به ميزان مشخصي حفاظت را براي ساكنان تامين ميكند, اما پس از جابجائي همين ساكنان در قبال خودكامگي و ريسك تحت تعقيب قرار گرفتن هاي سيستماتيك, احتمالا بدون دفاع خواهند بود.

تلاشهاي سازمان ملل و اتحاديه اروپا براي بازداشتن دولت عراق از ضرب الاجلش, جهت بدست آوردن زمان براي حل انساني اين مساله, تاكنون بدون نتيجه مانده است. كميسر عالي پناهندگي سازمان ملل متحد نيازمندي ساكنين كمپ اشرف به حفاظت را برسميت شناخته است. كنوانسيون پناهندگي سازمان ملل بوضوح شامل آنها ميشود. معهذا دولت عراق از همكاري روي بر تافته و شرم آور اينكه متاسفانه تاكنون كمتر كشورهايي يافت شده اند كه حداقل تعدادي از اين انسانها را بپذيرند.

مسؤليت سياسي براي كمپ اشرف در دستان آمريكاست. آنها در ايجاد تضمينهاي امنيتي براي اين افراد ناموفق بودهاند. اين امر نيز كه انحلال كمپ به لحاظ زماني با خروج اعلام شده نيروهاي آمريكائي تا آخر امسال روي هم مي افتد, نميتواند اتفاقي باشد. با تلخي بايد تشخيص داد كه استراتژي آمريكا دست آخر نفوذ رژيم ملايان در منطقه را گسترش داده است. جو بايدن معاون رئيس جمهور آمريكا در سخنراني اش عطف به آينده عراق در تاريخ 1 دسامبر امسال گفت: ”در پيش رويتان چيزي كمتر از يك چشم انداز زندگي طبيعي قرار ندارد. يك زندگي كه در آن هر روز صبح فرزندانتان را براي خداحافظي ببوسيد, بدون ترس از اينكه اين آخريناش ميتواند باشد. يك زندگي كه در آن انسانها نيازي به ترس از مقامات يا همشهري هايشان نداشته باشند.“

پاياني براي ضرب الاجل

سوال اين است كه چرا آينده صلح آميز وعده داده شده نبايستي شامل حال ساكنين كمپ اشرف نيز بشود. پاسخ به اين امر هنگامي سخت ميشود كه تقويت هر اپوزيسيوني عليه رژيم تهران, رژيمي كه آنهم نه فقط آمريكا آنرا در حال حاضر جدي ترين تهديد صلح جهاني ارزيابي ميكند, به نفع آمريكا باشد. جواب محتمل: مجاهدين خلق در ليست سازمانهاي تروريستي آمريكا قرار دارند. مجاهدين خلق در سال 1997 بدلايل صرفا سياسي وارد ليست شده اند؛ اين امر يك پيش پرداخت به ايران بود, كه بتوسط آن دولت كلينتون ميخواست ترتيباتي را اتخاذ نمايد. معهذا تعداد غير معمول زيادي از متخصصين سطح بالاي امنيتي و ارتش آمريكا, و از جمله رئيس سابق اف بي آي, توضيح دادند كه هيچ اطلاعاتي مبني بر فعاليتهاي تروريستي مجاهدين خلق وجود ندارد. خوب چه اتفاقي بايد بيافتد؟ ابتدا بايستي عراق دست از ضرب الاجلش براي بستن كمپ اشرف بر دارد. دوم بايستي كميسر پناهندگي سازمان ملل بتواند در اسرع وقت وارد كار شده تا بدينوسيله اعطاي استاتوي پناهندگي فردي براي ساكنين كمپ اشرف به مرحله اجرا گذاشته شود. تا اينكه تعداد كافي از كشورها آمادگي كسب كنند كه پناهندگان را بپذيرند, ميتواند سالها سپري شود, لذا بايستي به اين سوال پاسخ داد كه چگونه ساكنين را ميتوان در قبال تهاجمات بعدي مورد حفاظت قرار داد. تاكنون سازمان ملل از خودش اين آمادگي را نشان نمي دهد كه به هيئت خودش در اين رابطه ماموريت بدهد. براي اين امر بايستي آمريكا و اتحاديه اروپا به ابتكار عمل دست بزنند. هر كسي كه اكنون بي عمل به تماشا بايستد, در صورت وقوع حمله بعدي, خود نيز در تقصير سهيم خواهد بود.

اتحاد وسيع

در آمريكا و اروپا يك اتحاد وسيعي از شخصيت هاي جبهه هاي مختلف سياسي كه نميخواهند بي عمل تماشاگر باشند, كه چگونه انسانها در كمپ اشرف قرباني سياست جهاني ميشوند, شكل گرفته است. صورت مساله نيز اين نيست كه از مجاهدين خلق حمايت سياسي بشود يا نشود. موضوع اين ميباشد كه از يك فاجعه اعلام شده انساني ممانعت بعمل آورد.

..........................................................................................................................................................................................................................

گونتر فرهويگن معاون سابق پرزيدنت كميسيون اروپا ميباشد.